L'assassin Assassiné - Julien Clerc

C'était un jour à la maison

Je voulais faire une chanson

D’amour peut-être

À côté de la fenêtre

Quelqu’un que j’aime et qui m’aimait

Lisait un livre de Giono

Et moi penché sur mon piano

Comme sur un établi magique

J’essayais d’ajuster les mots

À ma musique…

Le matin même, à la Santé

Un homme… un homme avait été

Exécuté…

Et nous étions si tranquilles

Là, au coeur battant de la ville

C'était une fin d’après-midi

À l’heure où les ombres fidèles

Sortant peu à peu de chez elles

Composent doucement la nuit

Comme aujourd’hui…

Ils sont venus à pas de loup

Ils lui ont dit d’un ton doux

C’est le jour… C’est l’heure

Ils les a regardés sans couleur

Il était à moitié nu

Voulez-vous écrire une lettre

Il a dit oui… il n’a pas pu

Il a pris une cigarette…

Sur mon travail tombait le soir

Mais les mots restaient dans le noir

Qu’on me pardonne

Mais on ne peut certains jours

Écrire des chansons d’amour

Alors j’ai fermé mon piano

Paroles et musique de personne

Et j’ai pensé à ce salaud

Au sang lavé sur le pavé

Par ses bourreaux

Je ne suis président de rien

Moi je ne suis qu’un musicien

Je le sais bien…

Et je ne prends pas de pose

Pour dire seulement cette chose

Messieurs les assassins commencent

Oui, mais la Société recommence

Le sang d’un condamné à mort

C’est du sang d’homme, c’en est encore

C’en est encore…

Chacun son tour, ça n’est pas drôle

On lui donne deux trois paroles

Et un peu… d’alcool…

On lui parle, on l’attache, on le cache

Dans la cour un grand dais noir

Protège sa mort des regards

Et puis ensuite… ça va très vite

Le temps que l’on vous décapite

Si je demande qu’on me permette

À la place d’une chanson

D’amour peut-être

De vous chanter un silence

C’est que ce souvenir me hante

Lorsque le couteau est tombé

Le crime a changé de côté

Ci-gît ce soir dans ma mémoire

Un assassin assassiné

Assassiné…

Assassiné…

Het was een dagje thuis

Ik wilde een liedje doen

Van liefde misschien

Naast het raam

Iemand van wie ik hou en die van mij hield

Was een boek aan het lezen van Giono

En ik boog over mijn piano

Zoals op een magische werkbank

Ik probeerde de woorden aan te passen

Op mijn muziek...

Dezelfde ochtend, bij Health

Een man... een man was geweest...

Uitgevoerd…

En we waren zo stil

Daar in het kloppend hart van de stad

Het was laat in de middag

Wanneer trouwe schaduwen

Geleidelijk hun huizen verlaten

Componeer zachtjes de nacht

Zoals vandaag…

Ze kwamen stiekem

Ze vertelden het hem op een lieve toon

Het is de dag... Het is het uur

Ze keken ze kleurloos aan

Hij was halfnaakt

Wil je een brief schrijven?

Hij zei ja... hij kon niet

Hij nam een ​​sigaret...

De avond viel op mijn werk

Maar de woorden bleven in het donker

Vergeef me

Maar je kunt sommige dagen niet

schrijf liefdesliedjes

Dus ik sloot mijn piano

Songtekst en muziek van niemand

En ik dacht aan die klootzak

Bloed spoelde van de stoep af

Door zijn beulen

Ik ben voorzitter van niets

Ik, ik ben maar een muzikant

Ik weet het goed…

En ik neem geen pose aan

Om alleen dit te zeggen

Heren, de moordenaars beginnen

Ja, maar de maatschappij begint opnieuw

Het bloed van een terdoodveroordeelde

Het is mensenbloed, het is stil

Het is nog steeds...

Iedereen om de beurt, het is niet grappig

We geven hem twee drie woorden

En een beetje... alcohol...

We praten met hem, we binden hem vast, we verbergen hem

Op de binnenplaats een grote zwarte luifel

Bescherm zijn dood uit het zicht

En dan... gaat het heel snel

De tijd dat je wordt onthoofd

Als ik vraag om te worden toegestaan

In plaats van een liedje

Van liefde misschien

Om een ​​stilte voor je te zingen

Is dat deze herinnering me achtervolgt?

Toen het mes viel

Criminaliteit is van kant veranderd

Hier ligt vanavond in mijn geheugen

Een vermoorde moordenaar

vermoord...

vermoord...