J'aime Ton Corps - Julien Clerc

J’aime ton corps de ballets roses o mes mains en balais dposent

Des ppites sous l’eau qui dort.

Balayes de lumire, je vois des poussires avec des reflets d’or

A crever sous les dunes, ruiner la lune, faire un homme mort.

J’aime ton corps de dlit grave o le feu du dlire aggrave

Le creux des lits o tu as chaud.

Dlicate crevasse o mon temps se passe rver en sursauts.

Tortur, solitaire, rentrer sous terre chaque soubresaut.

J’aime ton corps de mtier d’armes don’t la moindre amiti alarme

Les canons points de ton oeil

Et tirant boulets rouges sur tout ce qui bouge et passerait mon seuil.

Admettez, Messieurs-dames, d’viter le drame et de me laisser seul…

Prs de ce corps de garde ferme qui, jaloux, me garde et m’enferme

Mais qui me rend enfin heureux.

Ik hou van je lichaam van roze balletten waar mijn bezemhanden liggen

Ppites onder slapend water.

Weggevaagd met licht, zie ik stof met gouden reflecties

Om onder de duinen te sterven, de maan te verwoesten, een dode man te maken.

Ik hou van je ernstige verkreukelde lichaam waar het vuur van delirium verergert

De holte van de bedden waar je het warm hebt.

Delicate gletsjerspleet waar mijn tijd wordt doorgebracht met dromen in uitbarstingen.

Marteling, eenzaam, ondergronds gaand met elke schok.

Ik hou van je armen waarvan de minste vriendschap alarmeert

De geweren wijzen naar je oog

En rode kanonskogels afvuren op alles wat beweegt en mijn drempel zou overschrijden.

Geef toe, dames en heren, om het drama te vermijden en me met rust te laten...

Dicht bij dit stevige wachthuis dat me angstvallig bewaakt en opsluit

Maar dat maakt me eindelijk blij.