Forcément - Julien Clerc

Quand une femme entre en prison, on lui fait prendre un bain

dans du désinfectant pendant une demi-heure, on la rince,

elle voit le docteur, on la vaccine, on l’enferme… et elle attend

Elle a ouvert la porte du taxi, elle se glisse sur la banquette arrière

Elle donne l’adresse d’un hôtel en dehors de la ville

Elle défait son foulard, le chauffeur a d’mandé

Si elle connaissait quelqu’un là-bas

«Je ne connais personne"elle a dit et puis, le motel, la porte derrière elle

Et puis, elle collerait son nez à la vitre à attendre

Puis, elle court vers le lit, décroche le téléphone, tourne le dos à la fenêtre

Et toi, tu imagines les mots, forcément des «je t’aime»

Des «je t’aime"forcément

Elle retourne se coller à la vitre, et puis, elle croise les mains sur elle

Et encore une fois, un déluge s’abat sur un parking

Au-dessus du motel, les nuages s’amoncellent

Comme s’ils allaient rester l

Als een vrouw naar de gevangenis gaat, dwingen ze haar om in bad te gaan

een half uur in ontsmettingsmiddel, spoel het af,

ze ziet de dokter, we vaccineren haar, we sluiten haar op... en ze wacht

Ze opende de taxideur, ze schuift op de achterbank

Het geeft het adres van een hotel buiten de stad

Ze maakt haar sjaal los, vroeg de chauffeur

Als ze daar iemand zou kennen?

"Ik ken niemand" zei ze en toen, het motel, de deur achter haar...

En dan zou ze haar neus tegen het raam steken terwijl ze wachtte

Dan rent ze naar het bed, pakt de telefoon, draait haar rug naar het raam

En jij, je stelt je de woorden voor, noodzakelijkerwijs "Ik hou van jou"

Natuurlijk hou ik van jou"

Ze gaat terug naar het glas, en dan kruist ze haar handen over haar

En opnieuw treft een zondvloed een parkeerplaats

Boven het motel pakken de wolken samen

Alsof ze daar zouden blijven