Elle Faisait La La La - Julien Clerc

On est allé au cinéma

Pour voir un film de Peckinpah

Et puis on est parti à pied

Dîner sur un' nappe en papier

On avait dit on n’parle pas

Et j’entendais à pein' ses pas

Ell' faisait tout bas: la, la, la…

C'était comm'ça, à notre avis

Qu’on doit se quitter pour la vie…

Et je revois nos mains qui tremblent

Autour de nous les gens riaient

Et cette imag' de nous ensemble

Si loin déjà dans un reflet

Ell' regardait la rue passer

Moi je repensais au passé

Ell' faisait tout bas: la, la, la…

Je suis rentré dans sa maison

Une pièce et d’mie rue Saint-Simon

Pour remporter mes habitudes

Et pour reprendr' ma solitude

Et tout à coup, tout doucement

Elle a enlevé ses bas blancs

Ell' faisait toujours: la, la, la

Et c’est ainsi, tout simplement

Que nous avons fait cet enfant…

We zijn naar de bioscoop geweest

Om een ​​film van Peckinpah . te zien

En toen liepen we

Diner op een papieren tafelkleed

We zeiden dat we niet praten

En ik hoorde amper zijn voetstappen

Ze fluisterde: la, la, la...

Zo was het naar onze mening

Dat we elkaar voor het leven moeten verlaten...

En ik zie onze handen weer trillen

Om ons heen lachten mensen

En deze foto van ons samen

Tot zover al in een reflectie

Ze zag de straat voorbij gaan

Ik dacht terug aan vroeger

Ze fluisterde: la, la, la...

Ik ging terug naar zijn huis

Anderhalf rue Saint-Simon

Om mijn gewoontes te winnen

En om mijn eenzaamheid terug te nemen

En plotseling, heel langzaam

Ze deed haar witte kousen uit

Ze deed altijd: la, la, la

En zo is het, gewoon

Dat we dit kind hebben gemaakt...