Carabat - Julien Clerc

L’hiver est doux quand sur un long lit

Son lan me dit tout qui vaille

Qu’il est bon de se sentir en vie

Tant pis si c’est un feu de paille

Elle a Les airs de Venise

Et la Grce qui divinisent

Les lascives marquises de Carabat

Puis le temps passe et toujours dit-on

En passant affadit l’amour

Comme je ris, des superstitions

Et pour moi au comme premier jour

Elle a Les faon prises

Et l’attitude vasive

Des latines marquises de Carabat

Son cњur toujours amadouer

L’aimer un dfi qui m’effare

Mais pour moi, duss-je m’y brler

Rien d’autre ne peut compter car

Elle a Brl mes valises

Et l:

Dsol ladies

Mais l’amour fou m’lectrise Carabat

Elle a Brl mes valises

Et l Partout qu’on le dise

J’ai l’amour d’une marquise de Carabat.

De winter is zoet als je op een lang bed ligt

Zijn lan vertelt me ​​alles wat het waard is

Het is goed om te voelen dat je leeft

Jammer als het een flits in de pan is

Ze lijkt op Venetië

En genade die vergoddelijkt

De wulpse Markies van Carabat

Dan verstrijkt de tijd en zeggen we altijd

Voorbijgaande liefde vervaagt

Hoe ik lach, bijgeloof

En voor mij op de eerste dag

Ze heeft de reekalfjes genomen

En de flauwe houding

Latijnse markiezen van Carabat

Zijn hart lokt altijd

Van hem houden een uitdaging die me verbaast

Maar voor mij, zelfs als ik mezelf verbrand

Niets anders kan ertoe doen, want

Ze brl mijn koffers

En hier:

sorry dames

Maar gekke liefde elektriseert me Carabat

Ze brl mijn koffers

En overal zeggen we

Ik heb de liefde van een markiezin de Carabat.