Apprendre À Lire - Julien Clerc

Personne n’appelle

Personne ne sonne

On n’entend qu’un bruit d’ailes

Elle fait un signe

Et elle frissonne

Alors

Si l’on veut avoir des nouvelles

C’est l’impression qu’elle donne

Il faut apprendre à lire sur elle

(Refrain)

Tous ces messages

Sur son visage

Tous ces présages

Quand tombe le soir

Dans l’eau dormante

De son regard,

Mais s’il fait sombre

Elle est mon ombre

Je suis la sienne

J' trouve mon chemin

Entre ses mains

Et sur ses veines

Alors

L’amour lui est si naturel

Elle sort de sa tourmente

Il faut apprendre à lire sur elle

(Refrain)

Alors

Si le beau temps se fait attendre

Il faut seulement comprendre

Et, dans son corps

Encore apprendre

Même si elle se rebelle

Il faut apprendre à lire sur elle

Niemand belt

Niemand belt

We horen alleen het geluid van vleugels

Ze maakt een teken

En ze rilt

Dus

Als je nieuws wilt horen

Dat is de indruk die ze wekt

Je moet over haar leren lezen

(Refrein)

Al deze berichten

Op zijn gezicht

Al deze voortekenen

Als de avond valt

in stilstaand water

Vanuit zijn blik,

Maar als het donker is

Ze is mijn schaduw

ik ben zijn

ik vind mijn weg

In zijn handen

En op zijn aderen

Dus

Liefde is zo natuurlijk voor haar

Ze komt uit haar onrust

Je moet over haar leren lezen

(Refrein)

Dus

Als het mooie weer laat is

Je moet het gewoon begrijpen

En in zijn lichaam

leer nog steeds

Zelfs als ze in opstand komt

Je moet over haar leren lezen