Brittle Boned - Julien Baker

The low, electric glow — static snows in the lobby

Dull TV, magazines, waiting rooms can’t hide me

From the sting, paper sheets, bloodwork and the IV

And the whirring machines while the nurses reassure me:

This will be quick and easy, I’m not gonna feel a thing

Lie and say it’ll be alright, like a stray falling asleep

'Cause I’m so good at hurting myself

Pulse is slow, faint metronome on my left side

Beneath my protruding spine

You can hardly hear at night

White flag, blindfold covering my sunken eyes

And a line of rifles aimed at my sick mind

'Cause I’m so good at hurting myself

De lage, elektrische gloed — statische sneeuw in de lobby

Saaie tv, tijdschriften, wachtkamers kunnen me niet verbergen

Van de angel, papieren vellen, bloedonderzoek en de IV

En de zoemende machines terwijl de verpleegsters me geruststellen:

Dit gaat snel en gemakkelijk, ik ga er niets van voelen

Liegen en zeggen dat het goed komt, zoals een zwerfhond die in slaap valt

Omdat ik zo goed ben in mezelf pijn te doen

Puls is traag, zwakke metronoom aan mijn linkerkant

Onder mijn vooruitstekende ruggengraat

Je kunt 's nachts nauwelijks horen

Witte vlag, blinddoek voor mijn ingevallen ogen

En een reeks geweren gericht op mijn zieke geest

Omdat ik zo goed ben in mezelf pijn te doen