Suurenmoinen elämä - Juha Tapio

Talo joen rannalla, ja poika hiljainen

Nousee ikkunalta kuuhun siivillään

Isä lähtee äidin luota hiljaa hiipuen

Ne kai siedä oikein ei enää itseään

Joen varren katoksesta pyörä nostettiin

«Kato äiti ilman käsiä»

Isosisko kakskyt vee meni eilen naimisiin

Se sanoi «onni tää ei koskaan häviä»

Valo kulkee veden selkää pitkin aamuisin

Kuiskaa sadoin uuden alun lupauksin

Kyyneleinä, helminä

Virta tuima, viettävä

Ikkuna on auki, kevään tulla, kuolla pois

Surun kestäväksi kasvoin, onnen en

Polun varteen aurinko teki pesän latvoihin

Jonkun pihalla on juhlat, kuulen sen

Vanhapoika naapurin käy tietä mietteissään

Se tuntee peukaloissaan huomispäivän sään

Kyyneleinä, helminä

Virta tuima, viettävä

Huis bij de rivier, en jongen stil

Stijgt uit het raam naar de maan met zijn vleugels

De vader verlaat de moeder stilletjes, vervagend

Ik denk dat ze zichzelf niet meer kunnen uitstaan

De fiets werd van het bladerdak langs de rivieroever getild

«Verloren moeder zonder handen»

Mijn grote zus is gisteren getrouwd

Er stond "geluk zal nooit verloren gaan"

Het licht reist 's ochtends langs de achterkant van het water

Fluister met honderden beloften van een nieuw begin

In tranen, parels

Huidige saai, vervangbaar

Het raam staat open, de lente komt eraan, sterf weg

Ik ben opgegroeid met verdriet, geen geluk

Langs het pad maakte de zon een nest in de toppen

Er is een feestje in iemands tuin, ik hoor het

De oude buurjongen gaat zijn weg in zijn gedachten

Het voelt het weer van morgen in zijn duimen

In tranen, parels

Huidige saai, vervangbaar