Kaksi puuta - Juha Tapio

Muistomerkin luona lapset jakoi jengin viisi vastaan viis

ulkona ei liikkua saa iltaisin, mut silti pelattiin

yötä vasten aavikolle ohjuksia riviin laitettiin

Telttakylän laitamilla ihme syntyy aamuun valkeaan

öisen tulen tauottua joku toinen alkuu saatetaan

romahtaneen kerrostalon kellareissa salaa suudellaan

Haparoivin sormin tartuit käteeni,

kun kohisevaa tuulta maailman yllä kuunneltiin

kun kotiensa raunioissa lapset potki palloa,

mä puhalsin sun kylmiin varpaisiin

Haavoittunut taivas täynnä koneita, ja suojaa haettiin

kadunkulman kaaoksessa pienokaiset syliin nostettiin

liput palaa riekaleiksi, savu tunkee olohuoneisiin

Haparoivin sormin tartuit käteeni,

kun kohisevaa tuulta maailman yllä kuunneltiin

kun kotiensa raunioissa lapset potki palloa,

mä puhalsin sun kylmiin varpaisiin

Ja mä hivin lasten huoneeseen ja sammutin yövalon

ne oli peitot jalkoihinsa potkineet

kuinka niiden ohut iho saattaa kestää maailman painon

taivas valui alas meitä kohti vuolain kyynelin,

seisoin ikkunalla, toivon jotakin

Kun haparoivin sormin tartuit käteeni,

ja kohisevaa tuulta maailman yllä kuunneltiin

kun kotiensa raunioissa lapset potki palloa,

mä puhalsin sun kylmiin varpaisiin

Haparoivin sormin tartuit käteeni,

kun kohisevaa tuulta maailman yllä kuunneltiin

kun kotiensa raunioissa lapset potki palloa,

mä puhalsin sun kylmiin varpaisiin

Bij het monument verdeelden de kinderen de bende in vijf tegen vijf

je kunt 's avonds niet naar buiten, maar je hebt toch gespeeld

tegen de nacht in de woestijn stonden raketten opgesteld

Aan de rand van het tentendorp ontstaat in de ochtend wit een wonder

na het ophouden van het nachtvuur kan er een ander begin worden gemaakt

de kelders van een ingestort flatgebouw worden stiekem gekust

Je greep mijn hand met je vingers,

toen er naar de brullende wind over de wereld werd geluisterd

toen de kinderen de bal schopten in de ruïnes van hun huizen,

Ik blies de zon op zijn koude tenen

Een gewonde lucht vol machines, en bescherming werd gezocht

in de chaos van de straathoek werden de kleintjes grootgebracht in hun armen

de vlaggen vallen weer aan flarden, de rook dringt de huiskamers binnen

Je greep mijn hand met je vingers,

toen er naar de brullende wind over de wereld werd geluisterd

toen de kinderen de bal schopten in de ruïnes van hun huizen,

Ik blies de zon op zijn koude tenen

En ik ging naar de kinderkamer en deed het nachtlampje uit

ze hadden de dekens aan hun voeten geschopt

hoe hun dunne huid een wereld van gewicht zou kunnen weerstaan

de lucht stroomde op ons neer met tranen van tranen,

Ik stond bij het raam, ik hoop op iets

Toen ik mijn hand met mijn vingers pakte,

en er werd geluisterd naar de brullende wind over de wereld

toen de kinderen de bal schopten in de ruïnes van hun huizen,

Ik blies de zon op zijn koude tenen

Je greep mijn hand met je vingers,

toen er naar de brullende wind over de wereld werd geluisterd

toen de kinderen de bal schopten in de ruïnes van hun huizen,

Ik blies de zon op zijn koude tenen