Potters Wheel - Josh Ritter

I close my eyes, and it all returns like the spinning of a potter’s wheel

Trying to stay ahead of morning as time came running with us

And she beat us to the finish as we ran through the fields

You were born in the city, and I didn’t recognize you

Your beauty unexpected like a flower in the concrete

Some gods far below in worlds undiscovered

Set you up to ruin temples to find me on the streets, yeah

I’m an alias of who I am a counterfeited fake

In the picture I am kneeling like a dying saint Jerome

Hurling rocks at the demons who tried to come too near

'Till you came in and possessed me now I feel at home

I remember the time I walked for seven hours

And thought about the people I had known for so long

All the castles I had built out of fine and precious sand

'Till you came in like the tide now I don’t care that they are gone

As we floated up the river I translated the verses

That were written on memorials to the ships that had sank

And I thought about the people that traded sinking for uncertainty

And drowned because of loneliness before they reached the banks

On a beach near Barcelona the young girls cry for Mary

And they bury earthen vessels in the rocks by the sea

I am sending out a bottle with a prayer upon the waves

That you’ll find inside my picture, and your memory will unfold me

We were talking about a trip that I had taken to the canyons

And you told me of a river that had cut through time

Leaving only the pictures of long dead sons and daughters

And you told that the paintings looked a lot like mine

I try and watch myself to see what I am saying

But my heart is on my collar, and I’m asking you to take it

I don’t want to go back to the way things were before

Before the dawn turns into morning I want you there to break it

And a thousand years from now when our names are just a memory

And poets have recorded what happened in the past

Lovers loving in the night will find our forms in constellations

Seekers seeking for salvation will find our stories in the stained glass

A boy in the city who has never seen the morning

As he’s running arm in arm with you through the fields

Will be caught unexpected by a flower in the concrete

It will all return again just like a potter’s wheel

Ik sluit mijn ogen en het komt allemaal terug als het draaien van een pottenbakkersschijf

Proberen om de ochtend voor te blijven terwijl de tijd bij ons kroop

En ze versloeg ons tot de finish terwijl we door de velden renden

Je bent in de stad geboren en ik herkende je niet

Je schoonheid onverwacht als een bloem in het beton

Sommige goden ver beneden in onontdekte werelden

Zet je op om tempels te ruïneren om me op straat te vinden, yeah

Ik ben een alias van wie ik ben een nagemaakte nep

Op de foto kniel ik als een stervende heilige Jerome

Stenen gooien naar de demonen die te dichtbij probeerden te komen

'Tot je binnenkwam en me bezat, voel ik me nu thuis'

Ik herinner me de tijd dat ik zeven uur liep

En dacht aan de mensen die ik al zo lang ken

Alle kastelen die ik had gebouwd van fijn en kostbaar zand

'Tot je binnenkwam als het tij nu kan het me niet schelen dat ze weg zijn

Terwijl we de rivier opdreven, vertaalde ik de verzen

Die waren geschreven op gedenktekens voor de schepen die waren gezonken

En ik dacht aan de mensen die zinken inruilden voor onzekerheid

En verdronken vanwege eenzaamheid voordat ze de oevers bereikten

Op een strand bij Barcelona huilen de jonge meisjes om Mary

En ze begraven aarden vaten in de rotsen bij de zee

Ik stuur een fles met een gebed op de golven

Die je in mijn foto zult vinden, en je geheugen zal me ontvouwen

We hadden het over een reis die ik had gemaakt naar de canyons

En je vertelde me over een rivier die door de tijd was gesneden

Laat alleen de foto's van lang overleden zonen en dochters achter

En je vertelde dat de schilderijen veel op de mijne leken

Ik probeer mezelf in de gaten te houden om te zien wat ik zeg

Maar mijn hart zit op mijn kraag en ik vraag je om het aan te nemen

Ik wil niet terug naar hoe het vroeger was

Voordat de dageraad overgaat in de ochtend, wil ik dat je erbij bent om het te doorbreken

En over duizend jaar wanneer onze namen slechts een herinnering zijn

En dichters hebben vastgelegd wat er in het verleden is gebeurd

Liefhebbers van 's nachts zullen onze vormen vinden in sterrenbeelden

Zoekers die redding zoeken, vinden onze verhalen in het glas-in-lood

Een jongen in de stad die nog nooit de ochtend heeft gezien

Terwijl hij arm in arm met je door de velden rent

Wordt onverwachts opgevangen door een bloem in het beton

Het komt allemaal weer terug, net als een pottenbakkersschijf