Another New World - Josh Ritter

The leading lights of the age

All wondered amongst themselves what I would do next

After all that I’d found in my travels around the world

Was there anything left?

«Gentlemen,» I said, «I've studied the maps

And if what I’m thinking is right

There’s another new world at the top of the world

For whoever can break through the ice»

I looked round the room

In that way I once had

And I saw that they wanted belief

So, I said, «All I got are my guts and my God»

Then I paused, «And the Annabelle Lee»

Oh, the Annabelle Lee, I saw their eyes shine

The most beautiful ship in the sea

My Nina, my Pinta, my Santa Maria

My beautiful Annabelle Lee

That spring I set sail

As the crowd waved from shore

And on board the crew waved their hands

But I never had family, just the Annabelle Lee

So, I’d never had cause to look back

I just set the course north and I studied the charts

And towards dark, I drifted toward sleep

And I dreamed of the fine, deep harbor I’d find

Past the ice for my Annabelle Lee

After that it got colder

And the world got quiet

It was never quite day or quite night

And the sea turned the color of sky

Turned the color of sea

Turned the color of ice

'Til at last all around us was fastness

One vast, glassy desert of arsenic white

And the waves that once lifted us

Sifted instead into drifts against Annabelle’s sides

And the crew gathered closer

At first for the comfort

But each morning would bring a new set

Of the tracks in the snow leading over the edge

Of the world 'til I was the only one left

And after that it gets cloudy

But it feels like I laid there

For days and maybe for months

But Annabelle held me, the two of us happy

Just to think back on all we had done

We talked of the other worlds we’d discover

As she gave up her body to me

And as I chopped up her mainsail for timber

I told her of all that we still had to see

And as the frost turned her moorings to ninetail

And the wind lashed her sides in the cold

I burned her to keep me alive every night

In the loving embrace of her hold

I won’t call it rescue what brought me here back to

The old world to drink and decline

And pretend that the search for another new world

Was well worth the burning of mine

But sometimes at night

In my dreams comes the singing

Of some unknown tropical bird

And I smile in my sleep, thinking Annabelle Lee

Has finally made it to another new world

Yeah, sometimes at night

In my dreams comes the singing

Of some unknown tropical bird

And I smile in my sleep, thinking Annabelle Lee

Has finally made it to another new world

De leidende lichten van deze tijd

Ze vroegen zich allemaal af wat ik nu zou doen

Na alles wat ik had gevonden tijdens mijn reizen over de hele wereld

Was er nog iets over?

'Heren,' zei ik, 'ik heb de kaarten bestudeerd'

En als wat ik denk juist is

Er is nog een nieuwe wereld aan de top van de wereld

Voor wie door het ijs kan breken»

Ik keek de kamer rond

Op die manier had ik ooit

En ik zag dat ze geloof wilden

Dus, ik zei: «Alles wat ik heb zijn mijn lef en mijn God»

Toen stopte ik, «En de Annabelle Lee»

Oh, de Annabelle Lee, ik zag hun ogen stralen

Het mooiste schip in de zee

Mijn Nina, mijn Pinta, mijn Santa Maria

Mijn mooie Annabelle Lee

Die lente vertrok ik

Terwijl de menigte vanaf de kust zwaaide

En aan boord zwaaide de bemanning met hun handen

Maar ik heb nooit familie gehad, alleen de Annabelle Lee

Dus ik had nooit reden om terug te kijken

Ik heb zojuist de koers naar het noorden gezet en ik heb de grafieken bestudeerd

En naar het donker dreef ik naar de slaap

En ik droomde van de fijne, diepe haven die ik zou vinden

Voorbij het ijs voor mijn Annabelle Lee

Daarna werd het kouder

En de wereld werd stil

Het was nooit helemaal dag of helemaal nacht

En de zee kreeg de kleur van de lucht

De kleur van de zee geworden

De kleur van ijs geworden

'Tot eindelijk overal om ons heen snelheid was'

Een uitgestrekte, glazige woestijn van arseenwit

En de golven die ons ooit optilden

In plaats daarvan gezeefd in driften tegen Annabelle's zijkanten

En de bemanning kwam dichterbij

In eerste instantie voor het comfort

Maar elke ochtend zou een nieuwe set brengen

Van de sporen in de sneeuw die over de rand leiden

Van de wereld totdat ik de enige was die nog over was

En daarna wordt het bewolkt

Maar het voelt alsof ik daar heb gelegen

Voor dagen en misschien wel maanden

Maar Annabelle hield me vast, wij tweeën gelukkig

Om even terug te denken aan alles wat we hadden gedaan

We hadden het over de andere werelden die we zouden ontdekken

Toen ze haar lichaam aan mij overgaf

En terwijl ik haar grootzeil hakte voor hout

Ik vertelde haar alles wat we nog moesten zien

En toen de vorst haar ligplaatsen naar negenstaarten draaide

En de wind sloeg haar zijden in de kou

Ik heb haar verbrand om me elke nacht in leven te houden

In de liefdevolle omhelzing van haar greep

Ik noem het geen redding van wat me hier terugbracht

De oude wereld om te drinken en af ​​te nemen

En doen alsof de zoektocht naar een andere nieuwe wereld

Was het verbranden van de mijne zeker waard

Maar soms 's nachts

In mijn dromen komt het zingen

Van een onbekende tropische vogel

En ik glimlach in mijn slaap, denkend aan Annabelle Lee

Heeft eindelijk een andere nieuwe wereld bereikt

Ja, soms 's nachts

In mijn dromen komt het zingen

Van een onbekende tropische vogel

En ik glimlach in mijn slaap, denkend aan Annabelle Lee

Heeft eindelijk een andere nieuwe wereld bereikt