Silverblade - Josh Ritter

I have myself a silver blade

The edge is sharp the handle bone

A little thing of silver made

Now it’s the only thing I own

Once I knew a lordling fine

I heard him whistle as he rode

And I was bold to call him mine

The shoes upon his horse were gold

One look in my eyes and he

Bid me climb onto his horse

He asked if I’d his lady be

And go away forever more

He spoke of love songs in each kiss

And I who was a young girl then

Was promised every young girl’s bliss

Got up and rode away with him

He led me to his castle tall

With promises and jewels until

He led me through his castle hall

Then took my clothes and worked his will

And when he had and I lay there

From my head with a silver blade

He cut a lock of coal black hair

And bid me dress and go my way

But I marked well the silver blade

And where he set it when he did

And when his back was turned I laid

It buried deep beneath his ribs

I used my dagger as a spade

Where the thorns and lilacs grow

Cut the ground into a grave

In a place even God don’t know

And every evening I returned

To the place for him I’d chose

Until his skin had turned to worms

Wild dogs scattered his bones

And all I have of what I was

Is the memory of a maid

Who mistook a thief for love

But who gained a silver blade

Ik heb zelf een zilveren mes

De rand is scherp het handvatbeen

Een klein ding van zilver gemaakt

Nu is het het enige dat ik bezit

Ooit kende ik een lordling-boete

Ik hoorde hem fluiten terwijl hij reed

En ik durfde hem de mijne te noemen

De schoenen op zijn paard waren goud

Eén blik in mijn ogen en hij

Bied me op zijn paard te klimmen

Hij vroeg of ik zijn vrouw wilde zijn

En ga voor altijd weg

Hij sprak over liefdesliedjes in elke kus

En ik, die toen een jong meisje was

Werd de gelukzaligheid van elk jong meisje beloofd

Opgestaan ​​en met hem weggereden

Hij leidde me naar zijn hoge kasteel

Met beloften en juwelen tot

Hij leidde me door zijn kasteelzaal

Toen nam mijn kleren en werkte zijn wil

En toen hij had en ik daar lag

Uit mijn hoofd met een zilveren mes

Hij knipte een lok koolzwart haar af

En bied me aan me aan te kleden en mijn weg te gaan

Maar ik heb het zilveren mes goed gemarkeerd

En waar hij het instelde toen hij dat deed?

En toen zijn rug was gekeerd, legde ik

Het begroef diep onder zijn ribben

Ik heb mijn dolk als schop gebruikt

Waar de doornen en seringen groeien

Snijd de grond in een graf

Op een plek die zelfs God niet kent

En elke avond keerde ik terug

Naar de plek die ik voor hem had gekozen

Tot zijn huid in wormen was veranderd

Wilde honden verspreidden zijn botten

En alles wat ik heb van wat ik was

Is de herinnering aan een dienstmeisje?

Die een dief aanzag voor liefde?

Maar wie heeft er een zilveren mes gekregen?