Un país con el nombre de un río - Jorge Drexler

Vengo de un prado vacío

Un país con el nombre de un río

Un edén olvidado

Un campo al costado del mar

Pocos caminos abiertos

Todos los ojos en el aeropuerto

Unos años dorados

Un pueblo habituado a añorar

Como me cuesta quererte

Me cuesta perderte

Me cuesta olvidar

El olor de la tierra mojada

La brisa del mar…

Brisa del mar, llevame hasta mi casa

Un sueño y un pasaporte

Como las aves buscamos el norte

Cuando el invierno se acerca y el frio

Comienza a apretar

Y este es un invierno largo

Van varios lustros en tragos amargos

Y nos hicimos mayores

Esperando las flores del jacaranda

Como me cuesta marcharme

Me cuesta quedarme

Me cuesta olvidar

El olor de la tierra mojada

La brisa del mar…

Brisa del mar, llevame hasta mi casa, brisa del mar…

Ik kom van een lege weide

Een land vernoemd naar een rivier

een vergeten eden

Een veld aan zee

weinig open wegen

Alle ogen gericht op de luchthaven

een paar gouden jaren

Een volk dat gewend is aan verlangen

hoe moeilijk het voor me is om van je te houden

het is moeilijk voor mij om je te verliezen

Ik vind het moeilijk om te vergeten

De geur van natte aarde

Zeewind…

Zeebries, breng me naar mijn huis

Een droom en een paspoort

Net als de vogels zoeken we naar het noorden

Wanneer de winter nadert en de kou

begin te persen

En dit is een lange winter

Verscheidene decennia gaan voorbij in bittere drankjes

en we werden ouder

Wachten op de jacaranda bloemen

hoe moeilijk het voor mij is om te vertrekken

Ik vind het moeilijk om te blijven

Ik vind het moeilijk om te vergeten

De geur van natte aarde

Zeewind…

Zeebries, breng me naar mijn huis, zeebries...