Pongamos que hablo de Martínez - Jorge Drexler

Fuimos cerrando, uno a uno cuatro bares

Montevideo, ya hacía rato, amanecía

Vos me augurabas oropeles y ultramares

Y al regresar del baño, ¿quién no te creería?

Desorientado y confundiendo vocaciones

Yo estaba preso en mi alegría diletante

Me fui a Madrid, con mi guitarra y mis canciones

Haciendo caso a tu consejo delirante

Y hoy que pasaron 22 diciembres ya

De aquella noche loca que selló mi suerte

Esta canción, más vale tarde que jamás

La escribo para agradecerte

Y aunque sé bien que con tu empaque de Alatriste

Te da pudor la confesión de borrachera

Creo que sabes que el regalo que me hiciste

Me cambió la vida entera

Te quiero mucho más de lo que te lo cuento

Te veo mucho menos de lo que quisiera

Y como yo, una jauría de sedientos

Que fuiste recogiendo por la carretera

Te debo la «Milonga del moro judío»

Y otra turné por el Madrid de los excesos

Donde aprendí a domar más de cien desvaríos

Y a robar más de mil besos

Tengo el detalle de camuflar tu apellido

Y quien lo quiera adivinar, que lo adivine

Para nombrar a quien estoy agradecido

Pongamos que hablo de Martínez

Y aunque sé bien que con tu empaque de Alatriste

Te da pudor la confesión de borrachera

Creo que sabes que el regalo que me hiciste

Me cambió la vida entera

Creo que sabes que el regalo que me hiciste

Me cambió la vida entera

We gingen sluiten, één voor één vier maten

Montevideo, het was een tijdje geleden, het was dageraad

Je voorspelde klatergoud en ultramarijnen voor mij

En als je terugkomt van de badkamer, wie zou je dan niet geloven?

Gedesoriënteerde en verwarrende roepingen

Ik zat gevangen in mijn dilettante vreugde

Ik ging naar Madrid, met mijn gitaar en mijn liedjes

Luisteren naar je misleidende advies

En vandaag zijn die 22 december voorbij

Van die gekke nacht die mijn lot bezegelde

Dit nummer, beter laat dan nooit

Ik schrijf het om je te bedanken

En hoewel ik dat heel goed weet met je Alatriste-verpakking

De bekentenis van dronkenschap maakt je verlegen

Ik denk dat je weet dat het geschenk dat je me gaf

Het heeft mijn hele leven veranderd

Ik hou veel meer van je dan wat ik je vertel

Ik zie je veel minder dan ik zou willen

En net als ik, een pakje dorst

die je onderweg oppikte

Ik ben je de «Milonga van de Joodse Moor» verschuldigd

En nog een tour door het Madrid van excessen

Waar ik meer dan honderd geraaskal heb leren temmen

En om meer dan duizend kussen te stelen

Ik heb het detail van het camoufleren van je achternaam

En wie wil raden, laat hem raden

Om te noemen voor wie ik dankbaar ben

Laten we zeggen dat ik het over Martínez . heb

En hoewel ik dat heel goed weet met je Alatriste-verpakking

De bekentenis van dronkenschap maakt je verlegen

Ik denk dat je weet dat het geschenk dat je me gaf

Het heeft mijn hele leven veranderd

Ik denk dat je weet dat het geschenk dat je me gaf

Het heeft mijn hele leven veranderd