Mundo abisal - Jorge Drexler

Ella entra

Cierra la puerta tras de sí

Y cruza el cuarto en diagonal

Parten dos escafandristas

En la penumbra

Rumbo al mundo abisal

La piel florece

Fosforece

Va dejando una estela de Aurora Boreal

Todo pasa muy lentamente

En el mundo abisal

¡Inmersión!

¡Inmersión!

¡Cerremos las compuertas!

Aventurémonos hacia las inciertas

Profundidades

¡Inmersión!

¡Inmersión!

Vayamos verticalmente a la deriva

Dejando que el vértigo nos acaricie

Viendo alejarse, allá arriba, la superficie

¡Inmersión!

¡Inmersión!

Bajar y bajar hacia las alturas

Donde apenas dura la luz del día

Donde reina una oscura sensación de algarabía

Las ganas tuyas.

Las ganas mías

La daga fría apretada entre los dientes

La draga clarividente de la melancolía

Extrañas criaturas resplandecientes

Tan lejos de lo común y lo corriente

Muestran los dientes

En el Mundo Abisal

Zij komt binnen

Doe de deur achter je dicht

En kruis de kamer diagonaal door

Twee duikers vertrekken

in de schemering

Op weg naar de abyssale wereld

de huid bloeit

fosforesceert

Het laat een spoor van noorderlicht achter

Alles gaat heel langzaam

in de abyssale wereld

Onderdompeling!

Onderdompeling!

Laten we de sluizen sluiten!

Laten we ons wagen in het onzekere

diepten

Onderdompeling!

Onderdompeling!

Laten we verticaal gaan drijven

De duizeligheid ons laten strelen

Wegkijken, daarboven, het oppervlak

Onderdompeling!

Onderdompeling!

Ga naar beneden en naar de hoogten

waar het daglicht nauwelijks duurt

Waar een duister gevoel voor gebrabbel heerst

Jouw wens.

mijn verlangen

De koude dolk tussen de tanden geklemd

De helderziende baggeraar van de melancholie

vreemde gloeiende wezens

Zo ver van het gewone

tanden laten zien

In de abyssale wereld