Montevideo - Jorge Drexler

Yo tengo pintada en la piel a lágrima de esta ciudad

La misma que da de beber, la misma te hará naufragar

Yo tengo en la piel su sabor un leve resabio de sal

Que nunca he sabido esconder, que nunca he sabido mirar

Si dejo elegir a mis pies

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

El mar que me trajo hasta aquí, el puerto en que habré de zarpar

Un día pensando en volver, un día volviendo a escapar

Un día cualquiera me iré, dejando su lágrima atrás

La pena que haga partir, la misma me hará regresar

Si dejo elegir a mis pies

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Si dejo elegir a mis pies

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Me llevan camino del mar

Ik heb de tranen van deze stad op mijn huid geschilderd

Dezelfde die te drinken geeft, zal je schipbreuk doen lijden

Ik heb een lichte nasmaak van zout op mijn huid

Dat ik nooit heb geweten hoe ik me moet verstoppen, dat ik nooit heb geweten hoe ik moet kijken

Als ik mijn voeten laat kiezen

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

De zee die me hier bracht, de haven waar ik zal uitvaren

Op een dag denkend aan terugkeren, op een dag weer ontsnappen?

Op een dag zal ik gaan, haar traan achterlatend

De pijn die me doet vertrekken, zal me hetzelfde doen terugkeren

Als ik mijn voeten laat kiezen

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Als ik mijn voeten laat kiezen

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee

Ze nemen me mee naar de zee