Mediterráneo - Jorge Drexler

Quizás porque mi niñez sigue jugando en tu playa y, escondido tras las cañas,

duerme mi primer amor, llevo tu luz y tu olor por donde quiera que vaya…

Y amontonado en la arena, guardo amor, juegos y penas…

Yo que en la piel tengo el sabor amargo del llanto eterno, que han vertido en

cien pueblos, de Algeciras a Estambul, para que pinten de azul sus largas

noches de invierno…

Y a fuerza de desventuras, tu alma es profunda y oscura…

A tus atardeceres rojos, se acostumbraron mis ojos, como el recodo al camino…

Soy cantor, soy embustero, me gusta el juego y el vino;

tengo alma de marinero.

Y qué le voy a hacer si yo, nací en el Mediterráneo, nací en el Mediterráneo…

Y te acercas y te vas, después de besar mi aldea;

jugando con la marea te vas

pensando en volver, eres como una mujer, perfumadita de brea…

Que se añora y que se quiere…

Que se conoce y se teme… ¡ay!.. Si un día para mi mal, viene a buscarme la

parca;

empujad al mar mi barca con un levante otoñal y dejad que el temporal

desguace mis alas blancas…

Y a mí enterradme sin duelo, entre la playa y el cielo…

En la ladera de un monte, más alto que el horizonte;

quiero tener buena vista…

Mi cuerpo será camino, le daré verde a los pinos y amarillo a la ceniza…

Cerca del mar, porque yo, nací en el Mediterráneo, nací en el Mediterráneo…

Misschien omdat mijn jeugd nog steeds speelt op jouw strand en, verscholen achter het riet,

slaap mijn eerste liefde, ik draag je licht en je geur waar ik ook ga...

En opgestapeld in het zand, houd ik liefde, spelletjes en verdriet...

Ik die de bittere smaak van eeuwige tranen op mijn huid heb, waarin ze zijn uitgegoten

honderd steden, van Algeciras tot Istanbul, om hun lange

winternachten…

En door tegenslagen is je ziel diep en donker...

Mijn ogen raakten gewend aan je rode zonsondergangen, zoals de bocht in de weg...

Ik ben een zanger, ik ben een bedrieger, ik hou van gokken en wijn;

Ik heb de ziel van een zeeman.

En wat ga ik doen als ik geboren ben in de Middellandse Zee, ik ben geboren in de Middellandse Zee...

En je komt en gaat, nadat je mijn dorp hebt gekust;

spelen met het tij je gaat

als je eraan denkt terug te komen, ben je als een vrouw, geparfumeerd met pek...

Wat wordt gemist en wat is gewenst...

Dat is bekend en gevreesd... oh!... Als op een dag, tot mijn spijt, de...

Magere Hein;

duw mijn boot de zee op met een herfstlift en laat de storm maar komen

schraap mijn witte vleugels...

En begraaf me zonder te rouwen, tussen het strand en de lucht...

Aan de kant van een berg, hoger dan de horizon;

Ik wil goed zien...

Mijn lichaam zal een pad zijn, ik zal groen geven aan de dennen en geel aan de as...

Dichtbij de zee, want ik ben geboren in de Middellandse Zee, ik ben geboren in de Middellandse Zee...