Edén - Jorge Drexler

Poco fue lo que quedó

De su boca carmesí:

Una foto en Salvador

Tres deseos de Bonfim

Que el invierno desató

Un verso sin terminar

En aquel cuarto de hotel

No paraba de girar

La tristeza en portugués

Diez días de carnaval

Cruzando Avenida Italia

Haciendo dedo hasta el Chuy

Mostrando el sello en la aduana

Diecinueve sin cumplir

Y ella que le preguntaba

Dónde quedaba Uruguay

Ella bailaba y bailaba

Y se reía al hablar

Su acento lo desarmaba

En la ventana sonando

El febrero de Brasil

Entrando en la madrugada

Él la miraba dormir

Y apenas acreditaba

Juntaba plata en invierno

Soñaba con el Edén

Escuchaba a Joao Gilberto

Y sólo pensaba en volver

Garroneaba todo el año

Para el Itapemirim

Y velaba en el armario

Trofeos del Paraíso

er bleef weinig over

Uit zijn vuurrode mond:

Een foto in Salvador

Drie wensen van Bonfim

die winter ontketende

een onvoltooid vers

In die hotelkamer

stopte niet met draaien

verdriet in het portugees

tien dagen carnaval

Avenida Italia oversteken

Aanhaken bij de Chuy

Het zegel laten zien bij de douane

negentien onvervuld

En ze vroeg hem

Waar was Uruguay

Ze danste en danste

En hij lachte toen hij sprak

Zijn accent ontwapende hem

in het raam rinkelen

De februari van Brazilië

Bij zonsopgang binnenkomen

Hij zag haar slapen

En ik geloofde het amper

Ik heb in de winter geld ingezameld

Ik droomde van Eden

Ik luisterde naar Joao Gilberto

En ik dacht er alleen maar aan om terug te gaan

Het hele jaar gegarroneerd

Voor de Itapemirim

En hield de wacht in de kast

Paradijstrofeeën