Cerca del mar - Jorge Drexler

Una bolsa de leche encallada en la arena,

un murmullo azul como un cascabel,

un viento salado que se mete en las venas,

una algarabía estira, estira la piel.

(Desde el sol caía un velo blanco, luz de mediodía)

Cerca del mar.

Toda piel se vuelve presa del yodo,

toda bisagra se vuelve a herrumbrar,

todo el mundo dice pasar de todo,

y todo el mundo vuelve, vuelve a probar.

(Una casa blanca se va hundiendo sola entre las dunas)

Cerca del mar, cerca del mar.

Una vez se fueron hasta la playa,

una noche antes de Carnaval,

una vez se pasaron de la raya,

todo el año para rememorar.

(El viento llevaba una guitarra lejos en la noche)

Cerca del mar, cerca del mar,

Cerca del mar, cerca del mar.

Una sombra crece en el horizonte,

una carpa vuela en el temporal,

los bañistas como pueden se esconden, cargan con lo que pudieron salvar.

(Ese mar no es agua y sal, es sangre verde y desbocada)

Una rastafari del barrio de Pocitos,

flota en el sopor de la grappamiel,

prueba la madera de un entrepiso,

haciendo el amor en puntas de pie.

(Todo brillo es oro bajo el lente leve del verano)

Cerca del mar, cerca del mar,

cerca del mar, cerca del mar.

Een zak melk gestrand in het zand,

een blauw gemompel als een rammelaar,

een zilte wind die in de aderen dringt,

een rumoer rekt zich uit, rekt de huid.

(Van de zon viel een witte sluier, middaglicht)

Dicht bij de zee.

Alle huid wordt ten prooi aan jodium,

elk scharnier roest weer,

iedereen zegt alles doorgeven,

en iedereen komt terug, probeert het opnieuw.

(Een wit huis zinkt alleen in de duinen)

Dichtbij de zee, vlakbij de zee.

Toen ze eenmaal naar het strand gingen,

op een avond voor carnaval,

toen ze eenmaal de grens waren gepasseerd,

het hele jaar om te onthouden.

(De wind droeg een gitaar tot diep in de nacht)

Dichtbij de zee, vlakbij de zee,

Dichtbij de zee, vlakbij de zee.

Een schaduw groeit aan de horizon,

een karper vliegt in de storm,

zwemmers verbergen zich zo goed als ze kunnen, dragend wat ze konden redden.

(Die zee is geen water en zout, het is groen en op hol geslagen bloed)

Een rastafari uit de buurt van Pocitos,

drijft in de verdoving van de grappamiel,

proef het hout van een tussenverdieping,

vrijen op zijn tenen.

(Alle glitter is goud onder de lichte lens van de zomer)

Dichtbij de zee, vlakbij de zee,

vlakbij de zee, vlakbij de zee.