Pense à moi - Johnny Hallyday, Florent Pagny

Je donnerai mon âme

A l’enfant que tu voulais

Je donnerai mes larmes

Au regard que tu avais

Je donnerai la flamme

Au souffle que tu portais

Je donnerai les larmes

Aux batailles qui nous perdaient

Je donnerai mon âme

Comme l’amie de ton âme

Comme un homme

Que son amour condamne

Et qui sait qu’il n’y a plus rien à croire

Après l’espoir…

Pense à moi

Quand ses yeux te caressent

Pense à moi

Quand ses gestes te blessent

Pense à moi

Quand son ombre te laisse

Pense à moi

Pour autant de ce temps qui me reste

Pense à moi

Quand le rideau se baisse

Pense à moi

A force de faiblesse

Pense à moi

Que mon corps se redresse

Pense à moi

Pense à moi

…Loin de toi…

Pense à moi

Je laisserai les heures

Faire le tour de tes poignets

Je laisserais plusieurs

De mes nuits à ton chevet

Je laisserai l’odeur

De ta peau encore plus près

Je laisserai la peur

Avoir peur d'être trop près

Je laisserai mon coeur

Au coeur de ce que tu es

Et si j’en meurs

C’est que mourir le voulait

Et tant pis s’il n’y a plus rien à croire

Après l’espoir…

Pense à moi

Quand ses yeux te caressent…

Ik zal mijn ziel geven

Aan het kind dat je wilde

Ik zal mijn tranen geven

Van de look die je had

Ik zal de vlam geven

Op de adem die je droeg

Ik zal de tranen geven

Naar de gevechten die ons verloren

Ik zal mijn ziel geven

Als de vriend van je ziel

Als een man

Dat zijn liefde veroordeelt

En wie weet is er niets meer te geloven

Na hoop...

Denk aan mij

Wanneer haar ogen je strelen

Denk aan mij

Wanneer zijn acties je pijn doen

Denk aan mij

Wanneer zijn schaduw je verlaat

Denk aan mij

Voor zoveel tijd als ik nog heb

Denk aan mij

Als het gordijn naar beneden gaat

Denk aan mij

Door zwakte

Denk aan mij

Laat mijn lichaam recht komen

Denk aan mij

Denk aan mij

...Ver van jou...

Denk aan mij

Ik zal de uren verlaten

Ga om je polsen

Ik zou er meerdere achterlaten

Van mijn nachten aan je bed

Ik zal de geur verlaten

Nog dichter bij je huid

Ik zal de angst laten

Bang zijn om te dichtbij te zijn

Ik zal mijn hart verlaten

In de kern van wie je bent

En als ik dood ga

Het is dat sterven het wilde

En jammer als er niets meer te geloven is

Na hoop...

Denk aan mij

Als zijn ogen je strelen...