Mounts Everest - Johnny Foreigner

I’ve a confession

It stings to admit

I can’t foresee a day when we buy speedboats from this

It’s lucky sadness triggers the songs

I guess that’s irony for some

There’s no competition, no squad and no team

So no sports metaphors for losing the dream

I just believe we’ve yet to touch on the best of us

My ghosts got ghosts

So bring on the end times, our last mistakes

We’ll sing of broken hopes until the last string breaks

And the melody before it goes

Will be the best we ever wrote

My ghosts got ghosts

And in the vacuum I learnt to cope

My ghosts got spooked

Took one look at what was left and blew

Ik heb een bekentenis

Het prikt om toe te geven

Ik kan niet voorspellen dat we hier speedboten van kopen

Het is een geluk dat verdriet de liedjes triggert

Ik denk dat dat ironie is voor sommigen

Er is geen concurrentie, geen ploeg en geen team

Dus geen sportmetaforen om de droom kwijt te raken

Ik geloof gewoon dat we de beste van ons nog moeten aanstippen

Mijn geesten hebben spoken

Dus kom maar op met de eindtijd, onze laatste fouten

We zingen van gebroken hoop tot de laatste snaar breekt

En de melodie voordat het gaat

Zal de beste zijn die we ooit hebben geschreven

Mijn geesten hebben spoken

En in het vacuüm heb ik geleerd om ermee om te gaan

Mijn geesten werden bang

Eén blik geworpen op wat er nog over was en blies