N'ouvre pas - Jean-Pierre Ferland

Si je viens frapper à ta porte

N’ouvre pas surtout n’ouvre pas

Fais comme si rien n'était horrible

Couche et fais la morte

Je n’ai pas l’amour qui soit bien

Je suis né près d’un mauvais orage

Suivis par fausses marées

Je suis comme un mauvais été

Comme un faux voyageur

Arrivé à peine arrivé

Je repartirais déjà

Sans mieux te prendre

Dejà sans mieux t’apprendre

Déjà cela c’est mieux

Si je viens frapper à ta porte

N’ouvre pas surtout n’ouvre pas

A ma plainte comme un mal

De la main sotte

Ou pareil ou pire à la fois

Alors entrer serait un désordre

Nos amours comme promis

Tu serais la neige et la pluie

La misericorde et mon deuil

Ma bouche et mon oeil

Car la poésie c’est toi

Je veux m’y prendre

C’est toi, veux-tu me prendre

Ca meurt, seul avec moi

Si je viens frapper à ta porte

Juste attend mais ne m’ouvre pas

Fais comme si de rien n'étais de rien

Pour mieux que j’avorte

Je te bois mais je me coupe le bras

Als ik aan je deur kom kloppen

Niet openen, vooral niet openen

Doe alsof niets erg is

Ga liggen en speel dood

Ik heb niet de liefde die goed is

Ik ben geboren in de buurt van een zware storm

Gevolgd door valse getijden

Ik ben als een slechte zomer

Als een nep-reiziger

Aangekomen amper aangekomen

Ik zou al vertrekken

Zonder je beter te maken

Al zonder je beter te leren

Dit is al beter

Als ik aan je deur kom kloppen

Niet openen, vooral niet openen

Op mijn klacht als een kwaad

Van de dwaze hand

Of hetzelfde of erger tegelijkertijd

Dus binnenkomen zou een puinhoop zijn

Onze liefdes zoals beloofd

Jij zou de sneeuw en de regen zijn

Barmhartigheid en mijn rouw

Mijn mond en mijn oog

Omdat jij poëzie bent

ik wil gaan

Jij bent het, wil je me nemen?

Het sterft alleen met mij

Als ik aan je deur kom kloppen

Wacht maar, maar stel je niet open voor mij

Doe alsof het niets is

Voor beter dat ik afbreek

Ik drink je, maar ik sneed mijn arm