Les noces d'or - Jean-Pierre Ferland

J’peux pas croire et pourtant

Je n’aurai jamais cru

Autant d’anniversaires

Aussi peu de saisons

Depuis dejà longtemps

Je ne les compte plus

Ni de la même manière d'être

De la même facon

Avec le temps qui court

Depuis que je sais que tu m’aimes

Je compte tous les jours

Par les nuits, les semaines

Je ne t’embrasse plus, je sais

Je ne prends plus le temps, je sais

De te dire que je t’aime

Encore et mieux qu’avant

Mais tu n’a rien connu

Dans l'âge et dans le temps

Au fin fond de moi même

Je reste dans la marre

Si mes gestes ont changés

Le goût reste le même

Après le cinquantième

Comme avant le premier

Premier jour de mari

Ma seule, ma dernière

Bon anniversaire

Mon amour, ma chérie

Ik kan het niet geloven en toch

Ik zou het nooit hebben geloofd

Zoveel verjaardagen

Zo weinig seizoenen

Voor een lange tijd

Ik tel ze niet meer

Noch op dezelfde manier te zijn

Op dezelfde manier

Met het verstrijken van de tijd

Sinds ik weet dat je van me houdt

Ik tel elke dag

Door de nachten, de weken

Ik kus je niet meer, ik weet het

Ik neem de tijd niet meer, ik weet het

Om je te vertellen dat ik van je hou

Meer en beter dan voorheen

Maar je wist van niets

In leeftijd en in tijd

Diep in mezelf

ik blijf het zat

Als mijn gebaren zijn veranderd

De smaak blijft hetzelfde

Na de vijftigste

Zoals voor de eerste

Echtgenoot's eerste dag

Mijn enige, mijn laatste

fijne verjaardag

Mijn liefde, mijn schat