La vie est longue - Jean-Pierre Ferland

La vie est longue

Mais pas plus que l'éternité

On pleure mais on ne veut pas crever

Avant son ombre

Quand je mourrai comme j’aurai rien

Sans rancune et sans chagrin

Comme j’aurai pas de testament

Prenez soin de mon habit blanc

Faites-le porter par Monsieur Becsec

Le jour de mes obsèques

Mais enterrez moi pas avec

La vie est longue

Mais personne n’a envie de mourir

Une chance sur deux de pas revenir

Faut qu’on y pense

Quand je mourai comme par hasard

Enterrez moi pas loin d’un bar

Tout près de la femme de ma vie

Pas loin d’une guitare aussi

Que je joue avant de partir pour toujours

Une chanson d’amour

Mais enterrez moi pas avec

La vie est longue

Mais y a personne qui veut partir

On gueule mais on veut pas mourir

Comme ca tout seul

Quand je mourrai comme la plupart

Pas de saxophone pas de fanfare

Pas de messe, pas de pleurs, pas d’obsèque

Prenez soin de ma flute à bec

Faites la jouer par l’archange Gabriel

Quand je monterai au ciel

Mais enterrez moi pas avec

La vie est longue

Mais personne n’a envie de crever

On pleure mais on veut pas tilter avant son heure

Quand je mourai comme de raison

Pas de tambour, pas de basson

Une petite ligne de mandoline

Et un filet d’accordéon

Celui qui vient si proche de m’avoir

Quand la mort est faible

Mais enterrez moi pas avec

La vie est longue

Mais tout le monde veut en avoir deux

On braille mais on est malheureux

Quand on se taille

Quand je mourai s’il fait soleil

Ouvrez vos belles grandes oreilles

Dites à mon ami ti-Gus

Qu’il gratte mon Stradivarius

Mais surtout pas de musique grégorienne

Ca, ca me ferai bien de la peine

De partir quand tout le monde s’endort

La vie est longue mais personne veut la raccourcir

On crie mais on mourait pas

Pour tout l’or du monde

Lors de mon dernier soupir

Si elle veut me faire plaisir

J’aimerai que les femmes de ma vie

Viennent jouer sur le pied de mon lit

Qu’elle joue sur mon beau cors francais

Les airs qu’on aimaient

Mais enterrez moi pas avec

La vie est longue

Mais pas plus que l'éternité

On pleure mais on veut pas quitter

Avant son heure

Lors de mon dernier soupir

Si tout le monde vient

Comme je viens de le dire

Oubliez ce que je viens d'écrire

J’aurai plus envie de mourir

Surtout si tout l’orchestre symphonique

En tuyau de castor

Viennent jouer le jour de ma mort

Het leven is lang

Maar niet meer dan de eeuwigheid

We huilen maar we willen niet dood

voor zijn schaduw

Als ik sterf alsof ik niets heb

Zonder wrok en zonder verdriet

Alsof ik geen testament heb

Zorg goed voor mijn witte jas

Laat het dragen door Monsieur Becsec

De dag van mijn begrafenis

Maar begraaf me er niet mee

Het leven is lang

Maar niemand wil dood

Een kans op twee om niet terug te komen

We moeten erover nadenken

Toen ik stierf als bij toeval

Begraaf me niet ver van een bar

Heel dicht bij de vrouw van mijn leven

Niet ver van een gitaar ook

Dat ik speel voordat ik voor altijd vertrek

Een liefdeslied

Maar begraaf me er niet mee

Het leven is lang

Maar er is niemand die weg wil

We schreeuwen maar we willen niet dood

Vind dit helemaal alleen leuk

Als ik sterf zoals de meeste

Geen saxofoon geen fanfare

Geen mis, geen gehuil, geen begrafenis

Zorg goed voor mijn recorder

Laat het spelen door aartsengel Gabriël

Als ik opstijg naar de hemel

Maar begraaf me er niet mee

Het leven is lang

Maar niemand wil dood

We huilen maar we willen niet kantelen voordat het zover is

Wanneer ik sterf van de rede

Geen drum, geen fagot

Een kleine mandoline lijn

En een accordeonfilet

Degene die zo dicht bij mij komt

Als de dood zwak is

Maar begraaf me er niet mee

Het leven is lang

Maar iedereen wil er twee hebben

We brullen maar we zijn ongelukkig

Wanneer we snoeien?

Als ik sterf als het zonnig is

Open je mooie grote oren

Vertel het mijn vriend ti-Gus

Dat hij mijn Stradivarius krabt

Maar vooral geen gregoriaanse muziek

Dat, dat zou me veel pijn doen

Om te vertrekken als iedereen slaapt

Het leven is lang, maar niemand wil het verkorten

We schreeuwen maar we gaan niet dood

Voor al het goud in de wereld

Op mijn laatste adem

Als ze me wil plezieren

Ik wens de vrouwen in mijn leven

Kom spelen aan de voet van mijn bed

Laat haar spelen op mijn mooie Franse hoorn

De deuntjes waar we van hielden

Maar begraaf me er niet mee

Het leven is lang

Maar niet meer dan de eeuwigheid

We huilen maar we willen niet weg

voor zijn tijd

Op mijn laatste adem

Als iedereen komt

Zoals ik net zei

Vergeet wat ik net schreef

Ik wil niet meer dood

Vooral als het hele symfonieorkest

In beverpijp

Kom spelen op de dag dat ik sterf