Je N'veux Pas Te Faire Mal - Jean-Louis Aubert

Je n’veux pas te faire mal

Oh pas te faire de mal

Non ça n’m’est pas égal

D’aimer tant bien que mal

Un vent qui souffle

Nos bateaux souffrent

De larmes en vagues

Regarde à l’horizon notre amour qui divague et qui dérive

Je n’veux pas te faire de peine

Non ce n’est pas la peine

Qui doit emplir ton coeur

Je veux tant ton bonheur

Un vent qui souffle

Nos bateaux souffrent

De larmes en vagues

Regarde à l’horizon notre amour qui divague et qui dérive

Et si on a menti on n’est pas repartis

Loin, loin, loin, loin, degré zéro

Nos latitudes, nos habitudes

Loin, loin, loin, loin, sous zéro

Je n’veux pas te faire peur

J’aime tant ta candeur

Oui, tout au fond de ton gros coeur

N’aies pas peur petite soeur

Ce vent qui souffle

Encore nous pousse

De lames en vagues

Regarde sous le soleil notre amour qui zigzague et qui déride

Qui déride, qui s’en va, qui revient enfin

Qui revient enfin

Terre !

Terre !

Terre !

Mon coeur

Terre, terre mon île

Il faut nous taire, mon coeur

Ik wil je geen pijn doen

Oh nee heb je pijn gedaan

Nee, het maakt me niet uit

Op de een of andere manier liefhebben

Een wind die waait

Onze boten lijden

Van tranen tot golven

Kijk aan de horizon terwijl onze liefde dwaalt en afdrijft

Ik wil je geen pijn doen

Nee, het is het niet waard

wie moet je hart vullen?

Ik wil zo graag jouw geluk

Een wind die waait

Onze boten lijden

Van tranen tot golven

Kijk aan de horizon terwijl onze liefde dwaalt en afdrijft

En als we logen, gingen we niet weg

Ver, ver, ver, ver, nul graden

Onze breedtegraden, onze gewoonten

Ver, ver, ver, ver, onder nul

Ik wil je niet bang maken

Ik hou zo veel van je openhartigheid

Ja, diep in je grote hart

Wees niet bang kleine zus

Deze wind die waait

Duwt ons nog steeds

Van golven tot golven

Kijk onder de zon onze liefde die zigzagt en rimpelt

Wie lacht, wie vertrekt, wie komt eindelijk terug

wie komt er eindelijk terug?

Aarde !

Aarde !

Aarde !

Mijn hart

Land, land mijn eiland

We moeten zwijgen, mijn hart