Tempos de Glória - Jão

Um novo dia clareia, com cavalos na praia

Eu sinto o vento selvagem na minha cama de areia

Os deuses à toa, nos propõem um dilema

Regar a tua flor, pode acabar na fogueira

Amar teu igual, o corpo te queima

O brotar da pele, a pele incendeia

Teu olho molhado na sexta-feira

Alivia teu peito, já é de manhã

Nós corremos nossa vida inteira

Agora, já podemos descansar

Deita e o vento te leva pra onde você deve estar

Tempos de glória

Fomos reis e rainhas, sem trono ou altar

Tua língua e tua boca me sujam sem desculpar

Minhas mães me criaram pra um mundo bonito

Me matam ontem, mas nunca me senti tão vivo

Nós corremos nossa vida inteira

Agora, já podemos descansar

Deita e o vento te leva pra onde você deve estar

Tempos de glória

Deve ser você aqui

Deve ser a gente ali, num mundo novo

Deve ser você aqui

Talvez, talvez

Een nieuwe dag klaart op, met paarden op het strand

Ik voel de wilde wind in mijn zandbed

De goden voor niets, stellen ons een dilemma voor

Geef je je bloem water, hij kan in het vuur belanden

Houd van je gelijke, je lichaam verbrandt je

De huid ontkiemt, de huid ontbrandt

Je natte oog op vrijdag

Ontlast je borst, het is al ochtend

we runnen ons hele leven

Nu kunnen we rusten

Ga liggen en de wind brengt je waar je moet zijn

glorie tijden

We waren koningen en koninginnen, zonder troon of altaar

Je tong en je mond maken me vies zonder excuus

Mijn moeders hebben me opgevoed voor een mooie wereld

Ze hebben me gisteren vermoord, maar ik heb me nog nooit zo levend gevoeld

we runnen ons hele leven

Nu kunnen we rusten

Ga liggen en de wind brengt je waar je moet zijn

glorie tijden

moet jij hier zijn

Wij moeten het zijn daar, in een nieuwe wereld

moet jij hier zijn

misschien, misschien