Welcome Home (The Nebulas Song) - Janis Ian

I learned the truth at seventeen

That Asimov and Bradbury

And Clarke were alphabetically

My very perfect ABC’s

While Algernon ran every maze

And slow glass hurt my heart for days

I sat and played a sweet guitar

And Martians grokked me from afar

Odd John was my only friend

Among the clocks and Ticktockmen,

While Anne Mccaffrey’s dragons roared

Above the skies of Majipoor

Bukharan winds blew cold and sharp

And whispered to my secret heart

You are no more alone

Welcome home

Tribbles came, and triffids went

Time got wrinkled, then got spent

Kirinyaga’s spirits soared

And Turtledove re-write a war

While Scanners searched, and loved in vain

Hal Nine Thousand went insane

And Brother Francis had an ass

Whose wit and wile were unsurpassed

Every story I would read

Became my private history

As Zenna’s People learned to fly

And Rachel loved until we cried

I spent a night at Whileaway

Then Houston called me just to say

You are no more alone

So welcome home

Who dreams a positronic man?

Who speaks of mist, and grass, and sand?

Of stranger station’s silent tombs?

Of speech that sounds in silent rooms?

Who waters deserts with their tears?

Who sees the stars each thousand years?

Who dreams the dreams for kids like me

Whose only home is fantasy?

Let’s drink a toast to ugly chickens

Marley’s ghost, and Ender Wiggins

Every mother’s son of you,

And all your darling daughters, too

And when the aliens finally come,

We’ll say to each and every one

You are no more alone

So welcome home

Welcome home

Ik leerde de waarheid op mijn zeventiende

Dat Asimov en Bradbury

En Clarke waren alfabetisch

Mijn zeer perfecte ABC's

Terwijl Algernon elk doolhof rende

En langzaam glas doet dagenlang pijn aan mijn hart

Ik zat en speelde een lieve gitaar

En marsmannetjes stoorden me van een afstand

Odd John was mijn enige vriend

Tussen de klokken en Ticktockmen,

Terwijl de draken van Anne Mccaffrey brulden

Boven de lucht van Majipoor

Bucharan wind blies koud en scherp

En fluisterde tegen mijn geheime hart

Je bent niet meer alleen

Welkom thuis

Tribbles kwamen, en triffids gingen

De tijd werd verkreukeld en werd toen besteed

Kirinyaga's geesten vlogen omhoog

En Turtledove herschrijft een oorlog

Terwijl Scanners tevergeefs zochten en liefhadden

Hal Nine Thousand werd gek

En broeder Francis had een ezel

Wiens humor en list onovertroffen waren?

Elk verhaal dat ik zou lezen

Werd mijn privégeschiedenis

Zoals Zenna's mensen leerden vliegen

En Rachel hield van totdat we huilden

Ik heb een nacht doorgebracht in Whileaway

Toen belde Houston me om te zeggen:

Je bent niet meer alleen

Dus welkom thuis

Wie droomt er van een positronische man?

Wie heeft het over mist, gras en zand?

Van de stille graven van een vreemd station?

Van spraak die klinkt in stille kamers?

Wie bevloeit woestijnen met hun tranen?

Wie ziet de sterren elke duizend jaar?

Wie droomt de dromen voor kinderen zoals ik

Wiens enige huis is fantasie?

Laten we proosten op lelijke kippen

Marley's geest en Ender Wiggins

De zoon van elke moeder,

En al je lieve dochters ook

En als de aliens eindelijk komen,

We zeggen tegen iedereen:

Je bent niet meer alleen

Dus welkom thuis

Welkom thuis