We Endure - Janis Ian

The fields were fallow, the wells were dry

A mother’s sorrow begged an unforgiving sky

And every day another year dragged by

'Til it seemed that even God had turned his back

And just like Mother Earth, we soon would crack

But we endured

Though the road only got longer, we endured

And it seemed to make us stronger

Even when the wolves were howling at the door

We endured

Summer sorrows gave way to winter chills

Fever stalked the land 'til it drank its fill

Of children sweet as mother’s milk

Every night another angel earned its wings

And it seemed we would not live to face the spring

But we endured

Though the road only got longer, we endured

And it seemed to make us stronger

Even when the wolves were howling at the door

We endured

Our hearts are fragile

Our bodies soon unwind

We’ve barely learned to live

When we begin to die

When your children ask me

Why we’re even born

I say — we are but the tail wind of a storm

The thunder echoes loudest when it’s gone

And we endure

Though the road only gets longer, we endure

And I swear it makes us stronger

Even when the wolves are howling at the door

We endure

Even when the wolves are howling at the door

We endure

De velden waren braak, de bronnen waren droog

Het verdriet van een moeder smeekte een meedogenloze hemel

En elke dag weer een jaar voorbij

Tot het leek dat zelfs God hem de rug had toegekeerd

En net als Moeder Aarde zouden we snel barsten

Maar we hebben doorstaan

Hoewel de weg alleen maar langer werd, hebben we doorstaan

En het leek ons ​​sterker te maken

Zelfs toen de wolven aan de deur huilden

We hebben doorstaan

Zomerse zorgen maakten plaats voor winterse rillingen

Koorts besloop het land tot het zijn vulling opdronk

Van kinderen zo zoet als moedermelk

Elke nacht verdiende een andere engel zijn vleugels

En het leek erop dat we de lente niet zouden overleven

Maar we hebben doorstaan

Hoewel de weg alleen maar langer werd, hebben we doorstaan

En het leek ons ​​sterker te maken

Zelfs toen de wolven aan de deur huilden

We hebben doorstaan

Onze harten zijn kwetsbaar

Ons lichaam komt snel tot rust

We hebben amper leren leven

Wanneer we beginnen te sterven

Als je kinderen het mij vragen

Waarom we zelfs worden geboren

Ik zeg - we zijn slechts de wind in de rug van een storm

De donder echoot het hardst als hij weg is

En we doorstaan

Hoewel de weg alleen maar langer wordt, houden we vol

En ik zweer dat het ons sterker maakt

Zelfs als de wolven aan de deur huilen

We doorstaan

Zelfs als de wolven aan de deur huilen

We doorstaan