Sweet Sacred Friend - Janet Devlin, Davy Spillane, Jonathan Quarmby

Fare thee well, sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Fare thee well, sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Every night I’m running home so we can finally be alone

And I’ll lock the door, no world no more

Oblivion’s your middle name and every time I called you came

And you held me tight, and said «Goodnight»

You tasted like home

But no one could know

Fare thee well, sweet sacred friend

Who I hope to never see again

It was a blessing in the end

You tore the demons from my side

You had to fall to give me life

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Couldn’t live without your touch but when your love became too much

Then you made me fight, to the death or life

But in this war nobody won, I lost a friend, the only one

Who could fill my skin, the void within

You taste like regret

But I’ve laid you to rest

Fare thee well, sweet sacred friend

Who I hope to never see again

It was a blessing in the end

You tore the demons from my side

You had to fall to give me life

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

I can hear you calling, oh, you’re calling out my name

I can hear you calling me again

I can hear you calling, oh, you’re calling out my name

I can hear you calling me again

Fare thee well, sweet sacred friend

Who I hope to never see again

It was a blessing in the end

You tore the demons from my side

You had to fall to give me life

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Sweet sacred friend

Het ga je goed, lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Het ga je goed, lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Elke avond ren ik naar huis, zodat we eindelijk alleen kunnen zijn

En ik doe de deur op slot, geen wereld meer

Oblivion is je tweede naam en elke keer dat ik belde kwam je

En je hield me stevig vast en zei «welterusten»

Je smaakte naar thuis

Maar niemand kon het weten

Het ga je goed, lieve heilige vriend

Die ik hoop nooit meer te zien

Het was uiteindelijk een zegen

Je scheurde de demonen van mijn kant

Je moest vallen om me het leven te geven

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Kon niet leven zonder je aanraking, maar toen je liefde te veel werd

Toen liet je me vechten, tot de dood of het leven

Maar in deze oorlog heeft niemand gewonnen, ik heb een vriend verloren, de enige

Wie zou mijn huid kunnen vullen, de leegte binnenin?

Je smaakt naar spijt

Maar ik heb je te ruste gelegd

Het ga je goed, lieve heilige vriend

Die ik hoop nooit meer te zien

Het was uiteindelijk een zegen

Je scheurde de demonen van mijn kant

Je moest vallen om me het leven te geven

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Ik hoor je roepen, oh, je roept mijn naam

Ik hoor je me weer bellen

Ik hoor je roepen, oh, je roept mijn naam

Ik hoor je me weer bellen

Het ga je goed, lieve heilige vriend

Die ik hoop nooit meer te zien

Het was uiteindelijk een zegen

Je scheurde de demonen van mijn kant

Je moest vallen om me het leven te geven

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend

Lieve heilige vriend