Fenomeno - Ernia, Izi, Moses Sangare

La prima volta che ho riaperto gli occhi

Non mi sono accorto, no

Che aveva le ali bianche pure quel brutto anatroccolo

Che in un passato prossimo farfalle erano bruchi

Ora che so fermar la pioggia con un ombrello coi buchi

E pensavo fosse giunto, per me, il tempo dei saluti

Invece alzano il bicchiere e brindano alla mia salute

Io che ho attraversato a piedi mille tempeste di sputi

Dimmi quando cadi solo che forma ha il paracadute

Pensavo di aver fiato per fare la corsa campestre

Cercar la luce dentro è come aprire le finestre

Chiuso tutte le porte, ho bussato al tuo portone

Diciamo che ti ho aspettata sulla soglia del dolore

In un mondo che non sa chieder scusa o per favore

Sto camminando sulle punte per rubare il Sole

E siamo soli e sarò il solo a non fare l’errore

Milano è grigia ma io vedo il mare dal balcone

So bene con chi riscaldarmi, seh, tipo Alaska

Uomini di poco conto fanno i conti in tasca

Conto gli amici su una mano se il grano non basta

Tu che ti meriti una borsa, tipo il NASDAQ

E so che fingi mentre ridi, sì

Io che ricordo mentre tu elimini

Io che sussurro mentre tu gridi

Anch’io ho i brividi

E sappiamo entrambi che restiamo simili

Se ci sfioriamo poi prendiamo fuoco come i fiammiferi

Ho l’oro agli occhi al mattino

Non c’ho quanto basta

Almeno per poter venir lì fino a te

E non mi volto da un pezzo

E forse riesco a tornare a casa mia come un re

Sto camminando sul filo, guardando giù in basso

Le luci dall’alto e penso a quello che hai detto te

Adesso che ti elogiano, sei un fenomeno

Tu non cambi per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Ooh no

Mangio la rucola

Poi guardo fuori ma non c'è una nuvola

Si sposta come calce in carrucola

Tiro alla fune con la prima ruga di troppo

Capello bianco perché sto vecchio e nell’occhio

Si vede, ma poi non crede

Ci ho combattuto con le sirene

Vuoi venderti che è la cosa più facile, poi fragile

Perché io sotto sotto sono debole

Non chiedo a te, non l’ho mai fatto

Forse perché sono scemo

Non sono trap e non vado a Sanremo

O meglio poi ci andrò quando

La Sony mi pagherà un treno

Non sono te no, non lo vorrei mai

Non so che celi dietro quella faccia: emo

Bobina sparsa, ce li spruzzo come l’universo: Pollok

Ma tu sei un pollo, perso

Non dico nulla perché io ho bisogno del silenzio (sssh)

Questo è il rumore dell’impatto del Big Bang

Coloro il grigio e faccio spazio, spazio attorno a me

Gli occhi marroni con lo sguardo d’arabo

Non parlo, macero dolce: sciroppo d’acero

M’immagino con la corona al posto di questi empi

Io che lascio da parte, tu stressato che ti riempi

Non puoi gettare spazza dentro a quel cestino

Ci lasci i fogli infranti dentro e non li incendi

E tu che mi parli del destino

Ma non capisci che puoi fare todo?

Semplicemente puoi farlo a tuo modo

Se solamente tu hai qualcosa di più grosso

Insieme però zitti zitti in nessun luogo

Ma non capisci che puoi fare todo?

Semplicemente puoi farlo a tuo modo

Se solamente tu hai qualcosa di più grosso

Insieme però zitti zitti in nessun luogo

In nessun luogo, in nessun luogo

In nessun luogo no, in nessun luogo

Ho l’oro agli occhi al mattino

Mangio quanto basta

Almeno per poter venir lì fino a te

E non mi volto da un pezzo

E forse riesco a tornare a casa mia come un re

Sto camminando sul filo, guardando giù in basso

Le luci dall’alto e penso a quello che hai detto te

Adesso che ti elogiano, sei un fenomeno

Tu non cambi per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Non per me, non per me

Ooh no

De eerste keer dat ik mijn ogen opende

Ik heb het niet gemerkt, nee

Dat lelijke eendje had ook witte vleugels

Dat in het nabije verleden vlinders rupsen waren

Nu ik weet hoe ik de regen kan stoppen met een paraplu met gaten

En ik dacht dat het tijd was om afscheid te nemen

In plaats daarvan heffen ze hun glas en proosten op mijn gezondheid

Ik die duizend stormen van speeksel te voet heb overgestoken

Vertel me wanneer je valt, welke vorm de parachute heeft?

Ik dacht dat ik adem had om de langlaufloop te doen

Zoeken naar het licht binnenin is als het openen van ramen

Alle deuren gesloten, ik klopte op je deur

Laten we zeggen dat ik op je wachtte op de drempel van pijn

In een wereld die niet weet hoe ze zich moet verontschuldigen of behagen

Ik loop op tenen om de zon te stelen

En we zijn alleen en ik zal de enige zijn die de fout niet maakt

Milaan is grijs maar ik zie de zee vanaf het balkon

Ik weet met wie ik moet opwarmen, ja, zoals Alaska

Kleine mannen rekenen in hun zakken

Ik tel mijn vrienden op één hand als het graan niet genoeg is

Jij die een tas verdient, zoals de NASDAQ

En ik weet dat je doet alsof terwijl je lacht, yeah

Ik herinner me terwijl je verwijdert

Ik fluister terwijl jij schreeuwt

Ik heb ook koude rillingen

En we weten allebei dat we hetzelfde blijven

Als we elkaar aanraken, vangen we vuur als lucifers

Ik heb goud in mijn ogen in de ochtend

ik heb niet genoeg

Om daar in ieder geval naar je toe te kunnen komen

En ik heb me al een tijdje niet meer omgedraaid

En misschien kan ik als een koning terug naar mijn huis gaan

Ik loop op de draad, naar beneden kijkend

De lichten van boven en ik denk aan wat je zei

Nu ze je prijzen, ben je een fenomeen

Je verandert niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Ooh nee

ik eet rucola

Dan kijk ik naar buiten, maar er is geen wolk

Het beweegt als kalk in een katrol

Touwtrekken met de eerste rimpel te veel

Wit haar omdat ik oud en in het oog ben

Je ziet het, maar dan geloof je het niet

Ik vocht met de sirenes

Je wilt jezelf verkopen, wat het gemakkelijkst is, dan kwetsbaar

Omdat ik eronder zwak ben

Ik vraag het je niet, ik heb het nog nooit gedaan

Misschien omdat ik dom ben

Ik ben geen val en ik ga niet naar Sanremo

Of beter dan ga ik er wanneer

Sony zal me een trein betalen

Ik ben jou niet, nee, dat zou ik nooit willen

Ik weet niet wat er achter dat gezicht zit: emo

Verspreid spoel, ik spuit ze als het universum: Pollok

Maar je bent een kip, verloren

Ik zeg niets omdat ik stilte nodig heb (sssh)

Dit is het geluid van de impact van de oerknal

Die grijze en ik maak ruimte, ruimte om me heen

Bruine ogen met een Arabische look

Ik spreek niet, zoete pulp: ahornsiroop

Ik stel me mezelf voor met de kroon in plaats van deze goddelozen

Ik die ik terzijde laat, je benadrukte dat je vol raakt

Je kunt geen sweeps in die mand gooien

Je laat de kapotte papieren erin en steekt ze niet in brand

En jij die me over het lot vertelt

Maar begrijp je niet dat je todo kunt doen?

Je kunt het gewoon op jouw manier doen

Als je maar iets groters hebt

Samen, echter, rustig, nergens

Maar begrijp je niet dat je todo kunt doen?

Je kunt het gewoon op jouw manier doen

Als je maar iets groters hebt

Samen, echter, rustig, nergens

Nergens, nergens

Nergens nee, nergens

Ik heb goud in mijn ogen in de ochtend

ik eet net genoeg

Om daar in ieder geval naar je toe te kunnen komen

En ik heb me al een tijdje niet meer omgedraaid

En misschien kan ik als een koning terug naar mijn huis gaan

Ik loop op de draad, naar beneden kijkend

De lichten van boven en ik denk aan wat je zei

Nu ze je prijzen, ben je een fenomeen

Je verandert niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Niet voor mij, niet voor mij

Ooh nee