Белая ночь - Изабелла Юрьева

Весна не прошла, жасмин еще цвел,

Звенели соловьи на старых кленах.

Ждала я в беседке, и ты пришел.

И был со мной, влюбленный, нежный мой.

Шептал слова любви:

«Белая ночь, милая ночь,

Светлою мглой здесь нас укрой.

И не спеши нам зажечь свет зари.

Белая ночь, милая ночь,

Сон добрых дней нежно навей.

И со мной ты,

Мы вдвоем — я и ты».

И снова весна, опять все в цвету,

Вновь соловьи звенят в аллеях парка.

Зачем мне их песни?

Он не придет.

И сердце вновь так жарко шепчет мне

О той, другой весне…

Белая ночь, светлая ночь,

Лучик огня — память о нем.

О, скорей пусть мне мелькнет свет зари!

Белая ночь, светлая ночь

Тихо в окно шепчет одно:

Нет его, нет,

Он ушел, он далек.

De lente is nog niet voorbij, de jasmijn bloeit nog,

De nachtegalen klonken op de oude esdoorns.

Ik wachtte in het prieel, en jij kwam.

En hij was bij mij, verliefd, mijn tedere.

Fluisterende woorden van liefde

"Witte nacht, zoete nacht,

Bedek ons ​​hier met lichte mist.

En haast je niet om het licht van de dageraad voor ons aan te steken.

Witte nacht, zoete nacht

Slaap goede dagen zacht schip.

En jij bent bij mij

We zijn samen - ik en jij.

En weer lente, weer staat alles in bloei,

Weer rinkelen de nachtegalen in de steegjes van het park.

Waarom heb ik hun liedjes nodig?

Hij zal niet komen.

En mijn hart fluistert weer zo warm tegen me

Over die andere lente...

Witte nacht, heldere nacht

Een vuurstraal is een herinnering aan hem.

Oh, laat het licht van de dageraad naar mij flitsen!

Witte nacht, heldere nacht

Fluistert zachtjes één ding door het raam:

Nee nee

Hij is weg, hij is ver weg.