No Me Quieras Tanto - Isabel Pantoja

Yo tenía viente años

Y él me doblaba la edad

En mis seines había noche

Y en las suyas madrugada

Antes que yo lo pensara

Mi gusto estaba cumplido;

Nada me faltaba con él

Me quería con locura

Con todos sus cinco sentidos

Yo me dejaba querer

Amor me pedía, como un pordiosero

Y yo le clavaba

Sin ver que sufría

Cuchillos de acero

No me quieras tanto

Ni llores por mi;

No vale la pena

Que por mi cariño

Te pongas así

Yo no se quererte lo mismo que tú

Ni pasar la vida pendiente y esclava

De esa esclavitud

No te pongas triste

Sécate ese llanto

Hay que estar alegre

Mírame y aprende

No me quieras tanto

Con los años y la vida

Ha cambiado mi querer

Y ahora busco de sus labios

Lo que entonces desprecié

Cegadita de cariño

Yo le ruego que me ampare

Que me tenga caridad;

Se lo pido de rodillas, por la Gloria de su madre

Y no me sirve de nada

Como una mendiga estoy a su puerta

Y con mis palabras mi pena castiga

Dejándome muerta

No me quieras tanto

Ni llores por mi;

No vale la pena

Que por mi cariño

Te pongas así

Yo no se quererte lo mismo que tú

Ni pasar la vida pendiente y esclava

De esa esclavitud

No te pongas triste

Sécate ese llanto

Hay que estar alegre

Mírame y aprende

No me quieras tanto

De todo lo del mundo sería capaz

Con tal que el cariño que tú me tuviste

Volviera a empezar

Por lo que más quieras

Sécame esta llanto

Maldigo la hora que yo a ti te dije:

¡No me quieras tanto!

Ik was twintig jaar oud

En hij was twee keer zo oud als ik

In mijn zegen was er nacht

En in zijn vroege ochtend

voordat ik erover nadacht

Mijn smaak was vervuld;

Het ontbrak me aan niets

hij hield zielsveel van me

Met alle vijf zintuigen

Ik laat me liefhebben

Liefde vroeg me, als een bedelaar

En ik heb hem genageld

Zonder te zien dat hij leed

stalen messen

Hou niet zoveel van me

Huil niet om mij;

Het niet waard

dat voor mijn liefde

je krijgt zo

Ik weet niet hoe ik van je moet houden zoals jij

Noch besteden leven in afwachting en slaaf

van die slavernij

Wees niet droevig

droog die kreet

Je moet blij zijn

kijk naar mij en leer

Hou niet zoveel van me

Door de jaren en het leven

Mijn liefde is veranderd

En nu zoek ik van je lippen

Wat ik toen verachtte

Cegadita van genegenheid

Ik smeek je om me te beschermen

Spaar mij;

Ik vraag je op mijn knieën, voor de glorie van je moeder

En het heeft geen zin voor mij

Als een bedelaar sta ik aan je deur

En met mijn woorden straft mijn verdriet

mij dood achterlatend

Hou niet zoveel van me

Huil niet om mij;

Het niet waard

dat voor mijn liefde

je krijgt zo

Ik weet niet hoe ik van je moet houden zoals jij

Noch besteden leven in afwachting en slaaf

van die slavernij

Wees niet droevig

droog die kreet

Je moet blij zijn

kijk naar mij en leer

Hou niet zoveel van me

Ik zou tot alles in de wereld in staat zijn

Zo lang als de liefde die je voor mij had

Ik zou opnieuw beginnen

Voor meer dan je wilt

Droog deze kreet

Ik vervloek het uur dat ik je vertelde:

Hou niet zoveel van me!