Роман - Ирина Дубцова

Это я сплела зимы кружева, ты же помнишь на стекле замерзшем,

Это я метель просила не выть, обойти тебя стороной.

А слезами я могла океан переполнить, он и так был полон,

Просто я боялась сердце твоё утопить.

Это было вчера еще, это было неправда,

Это было судьбы расчет, это было и ладно.

Припев:

Я любила тебя, сотворение мира, я любила тебя!

Столько жизней подряд бесконечно любила, я любила тебя.

Я любить тебя буду до последнего вдоха вселенной всей,

Любила, люблю и буду любить сильней!

Стали дни длиннее, стало на зиму еще жизнь старше,

Я теперь не на тебя молюсь, а небесам молюсь за тебя.

Каждой родинки моей поцелуи твои до мурашек

Я люблю тебя так странно, но ты отвечаешь:"И я тебя!".

Что там было вчера еще, что-то было и было,

Что ж от счастья начнем отсчет, а беда загостилась.

Припев:

Я любила тебя, сотворение мира, я любила тебя!

Столько жизней подряд бесконечно любила, я любила тебя.

Я любить тебя буду до последнего вдоха вселенной всей,

Любила, люблю и буду любить сильней!

Я любила тебя, сотворение мира, я любила тебя!

Столько жизней подряд бесконечно любила, я любила тебя.

Я любить тебя буду до последнего вдоха вселенной всей,

Любила, люблю и буду любить сильней!

Любила, люблю и я буду любить ещё сильней!

Ik was het die winterkant weefde, weet je nog op het bevroren glas,

Ik was het die de sneeuwstorm vroeg om niet te huilen, om je te omzeilen.

En met tranen kon ik de oceaan vullen, hij was al vol,

Ik was gewoon bang om je hart te verdrinken.

Het was gisteren, het was niet waar

Het was een lotberekening, het was in orde.

Refrein:

Ik hield van je, schepping van de wereld, ik hield van je!

Zoveel levens op een rij waar ik eindeloos van hield, ik hield van jou.

Ik zal van je houden tot de laatste ademtocht van het hele universum,

Ik heb liefgehad, ik heb lief en ik zal nog meer liefhebben!

De dagen zijn langer geworden, het leven is nog ouder geworden voor de winter,

Nu bid ik niet voor u, maar ik bid voor u tot de hemel.

Elke mol van mij kust de jouwe tot kippenvel

Ik hou zo vreemd van je, maar je antwoordt: "En ik hou van jou!".

Wat was er gisteren, iets was en was,

Laten we beginnen met aftellen vanuit geluk, maar de problemen zijn voorbij.

Refrein:

Ik hield van je, schepping van de wereld, ik hield van je!

Zoveel levens op een rij waar ik eindeloos van hield, ik hield van jou.

Ik zal van je houden tot de laatste ademtocht van het hele universum,

Ik heb liefgehad, ik heb lief en ik zal nog meer liefhebben!

Ik hield van je, schepping van de wereld, ik hield van je!

Zoveel levens op een rij waar ik eindeloos van hield, ik hield van jou.

Ik zal van je houden tot de laatste ademtocht van het hele universum,

Ik heb liefgehad, ik heb lief en ik zal nog meer liefhebben!

Ik hield van, ik hou van en ik zal nog meer liefhebben!