Душа - Иосиф Кобзон

Расскажи мне, день усталый,

Как звезда моя упала?

Почему со мной играла?

И куда она пропала?

Где, не знаю, с кем гуляла?

Слишком многих разменяла…

Ну, а жизнь кружила и страдала…

Где заснули мои грёзы?

Почему засохли слёзы?

Как я молодость проспал?

Отчего друзей терял?

Мудрость грёзы придушила.

Слёзы гордость осушила.

Ну, а время молодость убила…

Душа, душа страдала…

Судьба, судьба устала…

Что случилось с моей честью?

Отчего грешу я лестью?

Почему так подло зависть?

Отчего мне всё не в радость?

Слишком много видел бед

И не смог найти ответ.

Так и не увидел свой рассвет…

Ты не мучайся, дружок,

Время есть на посошок.

В небо взор свой обращу,

На коленях попрошу.

Бог всемилостивый мой,

Прошу, сжалься надо мной,

Раненую душу успокой.

Душа птицей белою,

Надо мной страдала.

Была вишней спелою,

А теперь устала…

Vertel me, vermoeide dag

Hoe is mijn ster gevallen?

Waarom heb je met me gespeeld?

En waar is ze naartoe verdwenen?

Waar, ik weet het niet, met wie ben je gelopen?

Te veel veranderd...

Nou, het leven cirkelde en leed...

Waar zijn mijn dromen in slaap gevallen?

Waarom zijn de tranen opgedroogd?

Hoe heb ik mijn jeugd doorgeslapen?

Waarom ben je vrienden kwijtgeraakt?

De wijsheid van dromen gewurgd.

Tranen van trots vloeiden weg.

Nou, de jeugd heeft de tijd gedood ...

Ziel, ziel leed...

Het lot, het lot is moe...

Wat is er met mijn eer gebeurd?

Waarom zondig ik met vleierij?

Waarom zo walgelijke jaloezie?

Waarom is niet alles gelukkig voor mij?

Te veel problemen gezien

En ik kon geen antwoord vinden.

Ik heb mijn dageraad nooit gezien...

Maak je geen zorgen, mijn vriend

Er is tijd voor de weg.

Ik zal mijn blik naar de hemel richten,

vraag ik op mijn knieën.

mijn barmhartige God,

Heb alsjeblieft medelijden met me

Kalmeer de gewonde ziel.

Ziel van een witte vogel

Ze leed over mij.

Was een rijpe kers

En nu ben ik moe...