Берёзовые сны - Иосиф Кобзон

Земля снегов и лебединых облаков,

Земля березовых закатов,

С печалью светлой, молча, смотрят на меня

России синие глаза.

Припев:

Земля моя, я сын твоих берез.

Я землю русскую от недруга сберег,

Я отдал все, чтоб в рощах золотых

Вовек не замолкали соловьи.

Земля моя, я сын твоих берез.

Березки белые от бурь я уберег,

Чтоб вечно снились Родине моей

Березовые сны.

Солдатом шел я по обугленной земле,

Пылали дымные закаты.

Сухие трещины натруженных дорог,

Как руки матери моей.

Припев.

Когда уйду в края, откуда нет дорог,

Я сам навек Россией стану.

Ночами росными в стволах твоих берез

Струиться будет кровь моя.

Припев.

Land van sneeuw en zwanenwolken,

Land van berkenzonsondergangen

Met lichte droefheid kijken ze me zwijgend aan

Russische blauwe ogen.

Refrein:

Mijn land, ik ben de zoon van je berken.

Ik redde het Russische land van de vijand,

Ik gaf alles zodat in de gouden bosjes

De nachtegalen zwegen nooit.

Mijn land, ik ben de zoon van je berken.

Ik redde witte berken van stormen,

Om voor altijd te dromen van mijn moederland

Berk dromen.

Ik liep als een soldaat op de verkoolde aarde,

Rokerige zonsondergangen laaiden op.

Droge scheuren van slijtvaste wegen,

Zoals de handen van mijn moeder.

Refrein.

Als ik naar de landen ga waar geen wegen zijn,

Ikzelf zal voor altijd Rusland worden.

Op bedauwde nachten in de stammen van je berken

Mijn bloed zal stromen.

Refrein.