Совесть - Инструкция по выживанию

Птица Совесть невидима, как война,

Когда виден лишь взрывов протяжный звон,

Но под взглядами строгими, как любая законная власть,

Поневоле признаешь, что есть она.

Заколдованное время, неразгаданная участь —

Тех, кто с совестью расстался, ожидает бесконечность,

Ожидает также тех, кто Птицу Совесть знает в сердце

Утешение только в том, что ждут нас разные дороги

В Пустоте.

По неведомому полю, по изведанному горю,

По невиданным тропинкам, по придуманным картинкам —

В Пустоте.

А когда полоснут меня, словно боль,

Крылья Времени, точные, как Рассвет

Распахнутся, как Мир,

Да как солнечный крест — в вышине над тобой,

И душа запоёт: я хочу на Свет,

отпустите меня, я хочу на Свет!

Заколдованное время, неразгаданная участь —

Тех, кто с совестью расстался, ожидает бесконечность,

Ожидает также тех, кто Птицу Совесть знает в сердце

Утешение только в том, что ждут нас разные дороги

В Пустоте.

По неведомому полю, по изведанному горю,

По невиданным тропинкам, по придуманным картинкам —

В Пустоте.

По серебряному бору, по бескрайнему простору —

Мимо солнечной погони, словно капля по ладони.

В Пустоте.

Мимо берега крутого, мимо города большого,

Мимо солнечного света, мимо цели, мимо крова

Мимо взорванной дубравы, мимо счастья, мимо славы

Мимо сорванного ветра, мимо обгоревшей ветки.

В Пустоте, в Пустоте…

От земли до половицы, от смятенья до страницы,

От страницы до покоя, над туманною рекою,

От страницы до покоя, от загадочного слова…

Vogelgeweten is onzichtbaar, zoals oorlog,

Wanneer alleen explosies zichtbaar zijn, een aanhoudend gerinkel,

Maar onder strikte blikken, zoals elke legitieme autoriteit,

Onwillekeurig geef je toe dat het er is.

Betoverde tijd, onopgelost lot -

Degenen die met hun geweten afscheid hebben genomen, zullen de oneindigheid onder ogen zien,

Het verwacht ook degenen die de Vogel van het Geweten in hun hart kennen

De enige troost is dat er verschillende paden op ons wachten

In de leegte.

Over een onbekend veld, over een bekend verdriet,

Langs onzichtbare paden, langs verzonnen afbeeldingen -

In de leegte.

En als ze me snijden als pijn,

Wings of Time zo nauwkeurig als Dawn

Open je als de wereld

Ja, als een zonnekruis - hoog boven je,

En de ziel zal zingen: ik wil naar het licht,

laat me gaan, ik wil naar het Licht!

Betoverde tijd, onopgelost lot -

Degenen die met hun geweten afscheid hebben genomen, zullen de oneindigheid onder ogen zien,

Het verwacht ook degenen die de Vogel van het Geweten in hun hart kennen

De enige troost is dat er verschillende paden op ons wachten

In de leegte.

Over een onbekend veld, over een bekend verdriet,

Langs onzichtbare paden, langs verzonnen afbeeldingen -

In de leegte.

Langs het zilveren bos, langs de eindeloze uitgestrektheid -

Voorbij de zonnejacht, als een druppel op de palm van je hand.

In de leegte.

Langs de steile kust, langs de grote stad,

Voorbij het zonlicht, voorbij het doel, voorbij de schuilplaats

Voorbij het opgeblazen eikenbos, voorbij geluk, voorbij roem

Voorbij de gebroken wind, langs de verbrande tak.

In de leegte, in de leegte...

Van de grond tot de vloer, van verwarring tot de pagina,

Van de pagina naar de rust, over de mistige rivier,

Van de pagina tot vrede, van het mysterieuze woord...