Elizabeth - Indigo Girls

Three streets off the grid, we were barely kids

But we were old enough to drink in Louisiana

We listened to ‘The King Must Die', ‘On the Willows' drank the wine

We could afford from the work study manna

Were were young but not that young

To be cutting our fingers and mixing our blood

Climbing the fence of the St. Louis cemetery

We caught on my heart’s desire

Big as the 1788 fire

Put on little quennie and bring me another whiskey

Elizabeth, the last I heard, you’re in Savannah

You got married after art school happily

I didn’t want to look you up, I’m pretty sure it’s just enough

That I remember you fondly

I didn’t have a car, but I did have a guitar

And I played to my advantage when you let me

I only stayed 2 years, but it still appears

After all of this time the memories still get me

I was young but not that young

To be tied in a knot that was coming undone

The spooks and haunts that vexed me veiled my eyes

It was always dark back then

It was always 3 am

I shake my head to think I made it out alive

Out at night under the lights

Some band is singing a memory

Everybody hits record to play it back over time

But when I look back on our dance

I only wanna hear that music once

And remember it forever in my mind

Drie straten van de grid, we waren amper kinderen

Maar we waren oud genoeg om te drinken in Louisiana

We luisterden naar 'The King Must Die', 'On the Willows' dronken de wijn

We konden het ons veroorloven van het werkstudiemanna

Waren jong maar niet zo jong

Om in onze vingers te snijden en ons bloed te mengen

Het hek van de begraafplaats van St. Louis beklimmen

We betrapten mijn hartenwens

Groot als de brand van 1788

Doe kleine quennie op en breng me nog een whisky

Elizabeth, het laatste dat ik hoorde, je bent in Savannah

Je bent gelukkig getrouwd na de kunstacademie

Ik wilde je niet opzoeken, ik ben er vrij zeker van dat het genoeg is

Dat ik met veel plezier aan je terugdenk

Ik had geen auto, maar wel een gitaar

En ik speelde in mijn voordeel toen je me toeliet

Ik ben slechts twee jaar gebleven, maar het lijkt nog steeds

Na al die tijd pakken de herinneringen me nog steeds

Ik was jong, maar niet zo jong

Om te worden vastgebonden in een knoop die los zou komen

De spoken en spoken die me kwelden, sluierden mijn ogen

Het was toen altijd donker

Het was altijd 3 uur 's nachts

Ik schud mijn hoofd om te denken dat ik er levend uit ben gekomen

's Nachts onder de lichten

Een band zingt een herinnering

Iedereen slaat een record om het in de loop van de tijd af te spelen

Maar als ik terugkijk op onze dans

Ik wil die muziek maar één keer horen

En onthoud het voor altijd in mijn gedachten