Upon Whirling Winds - Inanimate Existence

Inanimate, like men of stone they look upon the burning one

(The burning one, they look upon)

Motionless they meditate, while humming the song of the flame

(The song of flame will carry them into the whirling winds)

Channeling their energies, their souls in the air are spiraling

(Spiraling, they intertwine)

Emotionless they gaze at them, Fixated upon the burning one

(The burning one, they look upon

Binding their souls as one)

Upon whirling winds the living flame grows

The knight can see that he has now been consumed by power

Power brings a rage, fueled by the hatred in his dreams

Hatred deep inside, unlocking deep within his spirit

The rage within his heart will now manifest its malevolence

The molten blade swings

At his neck his skin is unbroken, his poise cannot be taken from him

The knight is shaken as he recoils

The mountain’s heart grows with his fury

He grasps the helm of his enemy, removing it to find himself inside

Staring him in the eyes

«Why can’t you see that we are one in the same?

By destroying me you will embody our reign»

He drags the burning knight into the mountain’s heart

Casting him into the fire

Upon whirling winds the living flame grows

Deep inside he knows he’s been transformed by the night

The living flame consumes him

Pressure in the chamber fires him into the sky

Levenloos, als mannen van steen kijken ze naar de brandende

(De brandende, ze kijken naar)

Bewegingsloos mediteren ze, terwijl ze het lied van de vlam neuriën

(Het lied van de vlam zal hen in de wervelende winden dragen)

Terwijl ze hun energie kanaliseren, draaien hun zielen in de lucht in een spiraal

(Spiraalsgewijs, ze verstrengelen zich)

emotieloos staren ze naar hen, gefixeerd op de brandende

(De brandende, daar kijken ze naar)

Hun ziel als één binden)

Op wervelende winden groeit de levende vlam

De ridder kan zien dat hij nu door kracht is verteerd

Macht brengt woede met zich mee, aangewakkerd door de haat in zijn dromen

Haat diep van binnen, ontgrendeld diep in zijn geest

De woede in zijn hart zal nu zijn boosaardigheid manifesteren

Het gesmolten mes zwaait

Bij zijn nek is zijn huid ongebroken, zijn evenwicht kan hem niet worden afgenomen

De ridder wordt geschud als hij terugdeinst

Het hart van de berg groeit met zijn woede

Hij grijpt het roer van zijn vijand vast en verwijdert het om zichzelf binnenin te vinden

Hem in de ogen staren

«Waarom zie je niet dat we één in hetzelfde zijn?

Door mij te vernietigen, belichaam je onze heerschappij»

Hij sleept de brandende ridder naar het hart van de berg

Hem in het vuur gooien

Op wervelende winden groeit de levende vlam

Diep van binnen weet hij dat hij door de nacht is getransformeerd

De levende vlam verteert hem

Druk in de kamer vuurt hem de lucht in