The Discarnate Self Paradox - Inanimate Existence

Instinctively follow the intertwined paths through the darkness

With no recollection of my arrival

Fading images of the past are lost into a dismal veil

Masking my thoughts my thoughts with images of wretched demigods

Soot rains, and volcanic ash falls down from the heavens

Serving as the back-drop for the prophet, who speaks in distorted tongues

I hear it coming from my sub being, a voice unstopped by physical boundaries

Inhuman frequencies, oscillating.

causing the earth to quake and split tremors

The ground around me crumbles away into a blackened ocean

Now speaking to me.

«drink from the water,» a voice beckoning

Insisting that it contains the key.

the yopo tree holds great power

It is only there you can escape this existence

Captivated by the creatures beauty, diminishing the fear of death

How do I escape the darkness that has over thrown me?

«you must drink from the water to find the forest of illusion»

I throw myself from the cliff toward the dark water

Falling through the clouds that explode with electric bolts

The wind screams with the voices of the dead

I must not be one with them.

driven on only by images of the fabrication

I enter the foam breaking into a new world.

filling my lungs and stomach

The spirits aura carries me through the portal.

emerging reborn into darkness

Into a realm reminiscent of my home world.

a paradoxical plane of existence

Where physical limitation is exceeded by your mental awareness

I am washed to a blackened shore, a beach of charred remains

The gore leads deep into the forest.

illuminated with evil light

I’m drawn to the bright glow.

trees envious at the sight of life

Whispering to one another.

they are living entities in this world

Their trunks decorated with intestines.

leading to my destination

I reach the plateau.

a mound of severed limbs stands before me

Within it the great tree grows

Covered in wavy fungus with giant blue and gold flakes

I devour the over-sized shrooms

A mirror image of myself forms from thick emerald vapor

Venting from the bark.

the discarnate form kneels before me

I become bound by roots that grow rapidly from the soil

The humanoid whispers through telepathy, «welcome,»

As if a cue to rip my body from its ligaments

I am reverted to a infant of an earthly womb

Fastened to this plane

Volg instinctief de met elkaar verweven paden door de duisternis

Zonder herinnering aan mijn aankomst

Vervagende beelden uit het verleden gaan verloren in een sombere sluier

Mijn gedachten maskeren mijn gedachten met afbeeldingen van ellendige halfgoden

Roet regent en vulkanische as valt uit de hemel

Dienen als achtergrond voor de profeet, die in vervormde tongen spreekt

Ik hoor het uit mijn sub komen, een stem die niet wordt gestopt door fysieke grenzen

Onmenselijke frequenties, oscillerend.

waardoor de aarde trilt en bevingen splijt

De grond om me heen brokkelt af in een zwartgeblakerde oceaan

Praat nu met mij.

"drink uit het water", een wenkende stem

Aandringen dat het de sleutel bevat.

de yopo-boom heeft grote kracht

Alleen daar kun je aan dit bestaan ​​ontsnappen

Gefascineerd door de schoonheid van de wezens, vermindert de angst voor de dood

Hoe ontsnap ik aan de duisternis die me overvallen heeft?

«je moet van het water drinken om het bos van de illusie te vinden»

Ik werp mezelf van de klif in de richting van het donkere water

Vallen door de wolken die exploderen met elektrische bouten

De wind schreeuwt met de stemmen van de doden

Ik mag niet één met hen zijn.

alleen aangedreven door afbeeldingen van de fabricage

Ik betreed het schuim en breek een nieuwe wereld binnen.

mijn longen en maag vullen

De geesten-aura draagt ​​me door het portaal.

herboren in duisternis opduiken

In een rijk dat doet denken aan mijn thuiswereld.

een paradoxaal bestaansniveau

Waar fysieke beperking wordt overschreden door uw mentale bewustzijn

Ik ben gewassen tot een zwartgeblakerde kust, een strand van verkoolde overblijfselen

De gore leidt diep het bos in.

verlicht met kwaad licht

Ik word aangetrokken door de heldere gloed.

bomen jaloers bij het zien van het leven

Naar elkaar fluisteren.

het zijn levende wezens in deze wereld

Hun stammen versierd met ingewanden.

die naar mijn bestemming leidt

Ik bereik het plateau.

een berg afgehakte ledematen staat voor me

Daarin groeit de grote boom

Bedekt met golvende schimmel met gigantische blauwe en gouden vlokken

Ik verslind de extra grote paddo's

Een spiegelbeeld van mezelf vormt zich uit dikke smaragdgroene damp

Ontluchting van de schors.

de lichaamloze vorm knielt voor mij

Ik word gebonden door wortels die snel uit de grond groeien

De mensachtige fluistert door telepathie, «welkom,»

Als een signaal om mijn lichaam van zijn banden te scheuren

Ik ben teruggekeerd naar een baby van een aardse baarmoeder

Vastgemaakt aan dit vlak