Iguanid Labyrinth - Inanimate Existence

Laying dead, my body broken, my soul in a state of possession

Forms surround me watching over;

I am lost beneath the mist

It projects these 3 dimensional images pertaining to the judgment of my soul

The gate has now opened directly in front of me;

Pressure is building on my insides and suddenly

I blast of through galaxies, piercing through the space/time continuum

My shell is no more, melted away, a cosmic shell is all I remain,

deeper and deeper I plummet to the wormhole

I begin to fear for my existence, itís gathering the souls of all life forms

across the universe

I am one with them

Instinctively I struggle, I cannot break free

The darkness has ingested me I enter the blackened dominium of the serpent headed god

A grim realization that this is hell and I have ceased to be With the size of a titan, his scales like iron, and breathing fire

I kneel before the throne of the iguanid lord

He speaks without words but instead through holographic imagery

I am damned;

my soul is doomed to spend all eternity wandering the hall of this

labyrinth

Awaiting my time to be reanimated, I am a prisoner in this new world,

a slave to the lizard king

Following command, Fulfill his bidding, I must complete the tasks

Weaving the weak minded from the earth realm, only the strong will be reborn

Eternity passes by me over and over again;

Light pierces through the ceiling in a single beam

Surrounding my discarnate self and piecing my organs together like intricate

fibers

Levitating through this massive structure and blasting off through galaxies,

piercing through the space/time continuum

My shell is reborn, resurrection

I awaken unchanged through the eyes of my former self

Dood liggend, mijn lichaam gebroken, mijn ziel in een staat van bezit

Vormen omringen me die toekijken;

Ik ben verdwaald onder de mist

Het projecteert deze driedimensionale beelden die betrekking hebben op het oordeel van mijn ziel

De poort is nu recht voor me geopend;

De druk bouwt zich op aan mijn binnenkant en plotseling

Ik schiet door sterrenstelsels, doordringend door het ruimte/tijd-continuüm

Mijn schil is niet meer, weggesmolten, een kosmische schil is alles wat ik blijf,

dieper en dieper zak ik naar het wormgat

Ik begin te vrezen voor mijn bestaan, het verzamelt de zielen van alle levensvormen

door het heelal

Ik ben één met hen

Instinctief worstel ik, ik kan me niet losmaken

De duisternis heeft me opgenomen. Ik betreed het zwartgeblakerde domein van de god met het slangenhoofd

Een grimmig besef dat dit de hel is en dat ik niet meer ben Met de grootte van een titaan, zijn schubben als ijzer en vuur spuwend

Ik kniel voor de troon van de iguanid-heer

Hij spreekt zonder woorden, maar in plaats daarvan door middel van holografische beelden

ik ben verdomd;

mijn ziel is gedoemd om de hele eeuwigheid door de hal hiervan te dwalen

labyrint

In afwachting van mijn tijd om gereanimeerd te worden, ben ik een gevangene in deze nieuwe wereld,

een slaaf van de hagediskoning

Na het bevel, Vervul zijn bieding, moet ik de taken voltooien

Door de zwakke geest uit het aardse rijk te weven, zullen alleen de sterken herboren worden

De eeuwigheid gaat steeds weer aan me voorbij;

Licht dringt in één straal door het plafond

Om mijn ontlichaamde zelf heen en mijn organen als ingewikkeld in elkaar gestoken

vezels

Zwevend door deze massieve structuur en wegschietend door sterrenstelsels,

doordringend door het ruimte/tijd continuüm

Mijn schelp is herboren, opstanding

Ik word onveranderd wakker door de ogen van mijn vroegere zelf