Клоун - Идефикс, Элена Bon-Bon

Ведь это просто все, как дважды два.

Знаю так думали все, так думал я.

Просто написать, потом сказать просто

Тихо, коротко, вкрадчивым голосом,

Сдерживая слезы — мужчинам не положено,

Но как держать, когда до дрожжи?

И пусть обвинят в слабости характера

Мне плевать уже на ваши правила.

Нравился ли или ненавидели,

Были рядом или вы просто зрители

Ради смеха или смеха ради

Я развлекаю зал, а он мне платит

Хватит думал, брось ты это все,

Но ведь больше и не умею ничего

Хотел иначе, что-то донести,

Но мои-то знают — кому нужны эти стихи?

Мне бы птицею летать в небе,

Но крылья порвали плети.

И кто знает может на рассвете

Мне суждено умереть.

Я все также пишу, также упрямо

Той, что по ту сторону экрана.

Она смайлами в ответ невнятно

Наверное, это я пишу ей непонятно

Я грустный клоун, а она Мальвина?

Что за глупости?

Ну не кретин, а?

Она смеется удачной шутке

Да только я вовсе не шучу

Молчу, затаив дыхание,

30 секунд — на больше не хватает.

Снова строчки, точки, запятые

Прости, я тебя люблю, а ты?

Для нее все это представление

Слезы — грим.

А под ним веселье

Вот только крылья порвали плети

Кто знает может на рассвете

Мне бы птицею летать в небе,

Но крылья порвали плети.

И кто знает может на рассвете

Мне суждено умереть.

Het is tenslotte net twee en twee.

Ik weet dat iedereen dat dacht, dus ik dacht.

Gewoon schrijven, dan gewoon zeggen

Rustig, kort, insinuerende stem,

Tranen tegenhouden - dat mogen mannen niet,

Maar hoe bewaar je het als het aan de gist ligt?

En laat hen beschuldigd worden van karakterzwakte

Ik geef niets om jouw regels.

Of je het nu leuk vond of haatte

Was je in de buurt of ben je gewoon toeschouwers

Om te lachen of om te lachen

Ik vermaak de zaal, en hij betaalt me

Stop met denken, laat alles vallen

Maar ik kan niets meer doen

Ik wilde iets anders overbrengen,

Maar mijn mensen weten - wie heeft deze verzen nodig?

Ik zou willen vliegen in de lucht als een vogel,

Maar de vleugels braken de zwepen.

En wie weet, misschien bij zonsopgang

Ik ben voorbestemd om te sterven.

Ik schrijf nog steeds, ook koppig

Die aan de andere kant van het scherm.

Ze glimlacht onduidelijk als antwoord

Waarschijnlijk schrijf ik haar onbegrijpelijk

Ik ben een trieste clown, en zij is Malvina?

Welke onzin?

Nou, geen nerd, hè?

Ze lacht om een ​​goede grap

Ja, maar ik maak helemaal geen grapje

Ik ben stil, houd mijn adem in,

30 seconden is niet genoeg voor meer.

Opnieuw lijnen, punten, komma's

Het spijt me, ik hou van je, en jij?

Voor haar is het allemaal een show

Tranen zijn make-up.

En daaronder is het leuk

Dat zijn gewoon de vleugels die de zwepen verscheurden

Wie weet misschien bij dageraad

Ik zou willen vliegen in de lucht als een vogel,

Maar de vleugels braken de zwepen.

En wie weet, misschien bij zonsopgang

Ik ben voorbestemd om te sterven.