Stratégie D'un Pion - IAM

Tel qu’on le voit, l'échiquier du monde est complexe

Chaque jour est un combat dans c’contexte

Le constat c’est l’adaptation à chaque cas de figure

Comme l’eau, l’infiltration dans chaque fissure

Pour former un torrent, qui arrache la moisissure

Et souligner, la supercherie de pas mal d’investitures

On appelle ça une verbale insurrection

La stratégie d’un pion

J’reste basique, feuille blanche et stylo bille

Silencieux et subversif

Cherche pas l'Éternel dans tout ce qui scintille

Je suis qu’un loustic, comme tous, chantant les siens

Un de plus du banc de pierre

A l’abri de verre

Qui traque les pères dès 5 du mat

Rien à battre comme d’hab, ni flingue ni batte

Fidèle aux pactes, le doigt toujours dans l’opaque

Sans briguer le fauteuil du Monarque

Y’a pas de lauriers ni de place dans les musées

Pour ceux dont je narre les hauts faits d’armes

Coureurs de fond en guerre contre le sablier

C’est peut être que de l’encre et du papier

Je suis peut être en train de m'égosiller en vain

Mais l’effort n’l’ai jamais

Ça j’l’ai vérifié donc je récidive même ligne même directive

L’amour des miens en bouclier et ma musique tatouée sur les tripes

C’est le prix de mon privilège

A chaque flèche mon fardeau s’allège

Et pour que l’orage s’apaise faut que libère cette rage qui me ronge

Rugueux à souhait je maintiens mon art belliqueux

Fonction première dire les choses quitte à déplaire

Tant que j’ai l’aval de mes pairs

Moi j’suis qu’un rescapé, un ex-prisonnier du camp des oubliés

J’peux pas jeter ça aux oubliettes, mon reflet ne me le pardonnerait jamais

Rime et son déployés, prêt à guerroyer

Regarde le paquetage tu verras rien briller par contre le sabre y est

J’aurais pu mettre plus de string que de sens dans mes écrits

Mais l’cœur commande à la main, à chaque heure mon âme l'écrit

Loin d’ce brouillard, mon regard s'étend jusqu'à l’infini

Scrutant le quotidien je vis donc je vois donc je dis

Le rêve est interdit, les perspectives merdiques

Nos plantes grandissent dans cette terre où mentir est permis

Ce sont nos instants d’vie, des actions instinctives

Drôle de dialogue laissant une part énorme à l’invective

Je n’vis que pour les miens, et qu’pour leur protection

J’dénude mon cœur, marque suprême, de ma profonde affection

La stratégie d’un pion, la tragédie d’un lion

Qui s’couche dans l’buisson épineux, cerné par les fusils, blessé au

Flanc j’chante ma musique, grand songeur abusif

Ouais c’est pour ceux qu’ont pas eu d’chance, et turbinent à l’usine

Peu jouent la série A, c’est vrai quoi?

Qu’est-ce qu´il y a?

Entendez ça et percevez le comme un prélude à la guérilla

Pour tous ceux qui survivent, les mères muslim ou juives

Qui n’rêvent pas d’pouvoir

Mais uniquement de vivre libres

Pour les gens qui écrivent, étrillent ceux qui les privent

Les âmes nobles, qui bravent l'éternité, sur le glacis des livres

Tous ceux sans affection, les gens sans aversion

Qui gardent l’histoire si un furieux en déforme la version

Une stratégie limpide, non pas l’apologie du vide

J’parle de sincérité, dédié à ceux sur qui le mal insiste

J’aurais pu mettre plus de string que de sens dans mes écrits

Mais l’cœur commande à la main, à chaque heure mon âme l'écrit

Loin d’ce brouillard, mon regard s'étend jusqu'à l’infini

Scrutant le quotidien je vis donc je vois donc je dis

J’ai toujours marché, avec mon instinct, et pas l’baise main

Pas grandi, dans l’commun, et surtout loin d’mon patelin

Mon Cassegrain, reste ma passion, gamin, ma raison, ma faim

La fin, j’la vois pas, disons, qu’c’est du free, style, on s’en bat les…

Et puisque, pisseux, dans c’biz, on doit rendre des comptes, hein

Et tiens le mien, et celui d’mes frères, qui teint dans une main

Dans c’job, j’fais pas d’manif, hé l’naïf, d’la merde chez nous

On connait l’tarif, et l’bonheur est rare donc très peu d’gens l’kiffent

Normal, on a jamais eu l’temps d’voir qu’l’amour c’est la vie

Car l’temps n'épargne pas c’qui s’fait sans lui

Alors j’ai avancé tel un pion, pour braver l’temps, graver l’temps

D’mon son, d’mon clan, avec mes tripes, sans stratégie, entend

Plus basique que moi tu meurs, tous mes aires sentent la sueur

La frénésie, y’a qu'ça qui m’pousse, khô, j’suis fait pour les défis

Comme la plupart des miens, on doit faire toujours un peu plus

Ceux qu’en peuvent plus, ont dû, sûrement, trouver d’autres astuces

J’en veux à personne, dans c’bas monde, chacun doit trouver son chemin

Sa direction, j'écris pour ceux qui respectent, cette position

A partir d’là, j’fais ma vie, après à toi d’faire la transition

D’la stratégie d’un pion, qui lâchera pas ses feuilles

Zoals we zien, is het schaakbord van de wereld complex

Elke dag is een gevecht in deze context

De observatie is de aanpassing aan elk geval

Als water, sijpelt in elke spleet

Om een ​​stortvloed te vormen, die de mal eruit trekt

En onderstreep, het bedrog van nogal wat nominaties

We noemen het een verbale opstand

De strategie van een pion

Ik blijf basic, wit papier en balpen

Stil en subversief

Zoek niet de Eeuwige in alles wat blinkt

Ik ben gewoon een grappenmaker, net als iedereen, die zijn eigen zingt

Nog eentje van de stenen bank

onder glas

Wie stalkt vaders vanaf 5 uur 's ochtends?

Niets te verslaan zoals gewoonlijk, noch pistool noch knuppel

Trouw aan de pacten, de vinger altijd in de ondoorzichtige

Zonder de fauteuil van de Monarch te zoeken

Er is geen lauweren of plaats in musea

Voor degenen wiens wapenfeiten ik vertel

Langeafstandslopers in oorlog met de zandloper

Misschien is het gewoon inkt en papier

Ik schreeuw misschien tevergeefs

Maar de inspanning heeft nooit

Ik heb dat gecontroleerd, dus ik herhaal dezelfde regel, dezelfde richtlijn

De liefde van mij als schild en mijn muziek getatoeëerd op het lef

Dit is de prijs van mijn voorrecht

Met elke pijl verlicht mijn last

En om de storm te laten bedaren, moet deze woede die aan me knaagt, worden losgelaten

Ruw als de hel handhaaf ik mijn oorlogszuchtige kunst

Primaire functie om dingen te zeggen, zelfs als dat onaangenaam is

Zolang ik de goedkeuring heb van mijn collega's

Ik, ik ben gewoon een overlevende, een ex-gevangene van het kamp van de vergetenen

Ik kan dit niet weggooien, mijn spiegelbeeld zou het me nooit vergeven

Rijp en geluid ingezet, klaar voor oorlog

Kijk naar de verpakking, je ziet niets glimmen, maar het sabel is er

Ik had meer tekst dan betekenis in mijn geschriften kunnen zetten

Maar het hart beveelt de hand, elk uur schrijft mijn ziel het

Ver van deze mist strekt mijn blik zich uit tot in het oneindige

Scannen van het alledaagse dat ik leef, daarom zie ik, dus ik zeg

De droom is verboden, waardeloze perspectieven

Onze planten groeien in dit land waar liegen is toegestaan

Dit zijn onze levensmomenten, instinctieve acties

Grappige dialoog die veel scheldwoorden achterlaat

Ik leef alleen voor mezelf en voor hun bescherming

Ik draag mijn hart, het hoogste teken, van mijn diepe genegenheid

De strategie van een pion, de tragedie van een leeuw

Wie slaapt in de doornstruik, omringd door geweren, gewond in de

Flank, ik zing mijn muziek, grote beledigende dromer

Ja, het is voor degenen die geen geluk hebben gehad, en turbine in de fabriek

Weinigen spelen Series A, wat is het?

Wat is er aan de hand?

Hoor het en zie het als een opmaat voor guerrillaoorlogvoering

Voor al degenen die het overleven, moslim- of joodse moeders

Wie droomt er niet van macht

Maar alleen om vrij te leven

Voor mensen die schrijven, curry degenen die hen beroven

Edele zielen, die de eeuwigheid trotseren, op het glazuur van boeken

Allen zonder genegenheid, mensen zonder afkeer

Wie houdt het verhaal als een gek het verdraait?

Een duidelijke strategie, niet de verontschuldiging van leegte

Ik spreek van oprechtheid, toegewijd aan degenen op wie het kwaad aandringt

Ik had meer tekst dan betekenis in mijn geschriften kunnen zetten

Maar het hart beveelt de hand, elk uur schrijft mijn ziel het

Ver van deze mist strekt mijn blik zich uit tot in het oneindige

Scannen van het alledaagse dat ik leef, daarom zie ik, dus ik zeg

Ik liep altijd, met mijn instinct, en niet de verdomde hand

Niet volwassen, in het gewone, en vooral ver van mijn geboorteplaats

Mijn Cassegrain, blijf mijn passie, jongen, mijn reden, mijn honger

Het einde, ik zie het niet, laten we zeggen dat het gratis is, stijl, het kan ons geen moer schelen...

En aangezien, pis, in deze business, moeten we verantwoordelijk zijn, huh

En houd de mijne vast, en die van mijn broers, die in één hand verft

In deze baan doe ik geen demonstratie, hé de naïeve, shit thuis

We kennen de prijs, en geluk is zeldzaam, dus maar weinig mensen vinden het leuk

Normaal, we hadden nooit tijd om te zien dat liefde leven is

Omdat de tijd niet spaart wat er zonder wordt gedaan

Dus ik ging vooruit als een pion, om de tijd te trotseren, de tijd te verbranden

Van mijn geluid, van mijn clan, met mijn lef, zonder strategie, hoor

Meer basic dan ik sterf je, al mijn gebieden ruiken naar zweet

De razernij, dat is wat me drijft, kho, ik ben gemaakt voor uitdagingen

Zoals de meesten van mij, moeten we altijd een beetje meer doen

Wie er niet meer tegen kan, heeft vast andere trucjes gevonden

Ik neem het niemand kwalijk, in deze wereld moet iedereen zijn weg vinden

Zijn leiderschap, ik schrijf voor degenen die deze positie respecteren

Van daaruit maak ik mijn leven, dan is het aan jou om de overstap te maken

Van de strategie van een pion, die zijn bladeren niet loslaat