Pause - IAM

Tout s’mate à la loupe, chaque fait et geste, souhaitant qu’on s’loupe

Mais tous savent qu’au mic ça shoote sec, ça dissipe les doutes

Un shure, un beat, les couilles mec, y a qu'ça pour faire la route

Loin des criques, des douilles, des shows, des bizs, où l’under grouille

Mater la rime ça on sait l’faire, et on s’applique

Par estime pour l’art séculaire, rap fanatique

Tel est l’style, acéré durement asséné

Chaque swing fouette, nous rappelant qu’un mic c’est fait pour lacérer

On persévère, tant pis pour leurs airs sévères

C’qu’il faut c’est qu’on puisse sévir, s'évertuer à faire qu’nos frères

savourent ces vers

On veut ça clair, de toutes façons c’est l’seul critère

Souvent sabre au clair sur track, on s’enlise pas dans les fondrières

La devise: avancer, gonfler la mise

Risque maximum pris toujours créer la surprise

Conscients qu’l’art meurt amarré, on garde l’esprit ouvert

Scotchés sur nos rails contre vents et marées

Donc réalise, c’que t’as devant toi rien n’le divise

Solide bloc où rage et perfectionnisme rivalisent

Pique ta crise si tu veux, mais le mieux c’est qu’tu fasses place

Le hip-hop lâche à nouveau ses lames les plus fines

C’est vrai qu’habitude j’ai l’verbe strict

Pas l’genre à faire des fioritures cru lyricist

Ouais mais là j’fais une pause

Et tu sais qu’il en faut à p’tites doses, ouais

C’est vrai que bien souvent

J’ai la plume grise, rappe, constat

J’oublie pas le contrat mais j’sens qu’sur c’coup-là

Faut qu’j’marque une pause

Et Dieu sait qu’il en faut à p’tites doses, ouais

J’aime injecter le sens dans mes vers

Distance dans mes verbes

Insuffler la transe dans les chairs

Et du nerf dans mes termes

Mais là relâche les maxillaires

Distille l’art de l’arsenal

Qui s’cache dans la masse capillaire

Souvent lapidaire, mon baromèt' de base c’est l'épiderme

Là où c’rap germe, s’terrent des lyrics fermes, des ex-droits

Y rampent, non !

Pire ils s’trainent, un peu d’tenue merde !

C’est quoi c’bazar?

Ils bazardent des passagers asa

Leur besace c’est la zup, et l’style le hasard

Élevé à ça en bas âge, voici un MC en balza

IAM pour Mars, Casa, Palerme, Tipaza, Dakar et Brazza

Pas d’branlette issue du salon du Plaza

J’rappe comme je parle, et parle comme j’rappe, à l’instinct

Style cru ou let’s dance, active ce réseau d’rap clandestin

Bien restreint, les bons soldats sont rares de nos jours

Donc peu d’lyrics débiles baladent dans l’air de nos jours

C’est vrai qu’habitude j’ai l’verbe strict

Pas l’genre à faire des fioritures cru lyricist

Ouais mais là j’fais une pause

Et tu sais qu’il en faut à p’tites doses, ouais

C’est vrai que bien souvent

J’ai la plume grise, rappe, constat

J’oublie pas le contrat mais j’sens qu’sur c’coup-là

Faut qu’j’marque une pause

Et Dieu sait qu’il en faut à p’tites doses, ouais

Ramassée où dégain va, où s’trouve la poisse la baise

Pourtant on s’distingue, gars, par nos plumes, la braise

Tout passe par le rêve d’gosse, j’constate

J’entends qu’mes proses s’tâtent et qu’mes phases fusent

V’la l’Free fauve, en plein job

On s’ramène avec mes potes, pour ces putains d’daubes

On reste dans l’jeu, mec, et choque les envieux

Mon n’veu, c’est du hip-hop qu’on cause, on connaît l’enjeu

Après c’qui sort, c’qui score, on l’crie fort

Aux monitors, qui s’tord sous l’poids d’nos mots gores

L’but faire bouger l’corps encore et encore

L’accord c’est d’tenir l’mic à la vie à la mort

Normal qu’on s’bouge donc on est la putain d’souche

Les putains d’MC qui jamais s’couchent

A ton avis pourquoi on est là Baba

Pour l’amour d’notre son, et qui l’suivra, l’vivra

Qui verra qu’notre zic, c’est 10 bras

Qui t’secoue l’cerveau, en même temps la science qui nous motiva

Et avec un mic, donne le ton, sous main scellée

Et en c’moment très précis, on m’demande d’exceller, donc

C’est vrai qu’habitude j’ai l’verbe strict

Pas l’genre à faire des fioritures cru lyricist

Ouais mais là j’fais une pause

Et tu sais qu’il en faut à p’tites doses, ouais

C’est vrai que bien souvent

J’ai la plume grise, rappe, constat

J’oublie pas le contrat mais j’sens qu’sur c’coup-là

Faut qu’j’marque une pause

Et Dieu sait qu’il en faut à p’tites doses, ouais

Alles ligt onder het vergrootglas, elk feit en elk gebaar, ik zou willen dat we zouden vergroten

Maar iedereen weet dat het op de microfoon droog schiet, het verdrijft twijfels

Een shure, een beat, de ballen man, dat is alles wat je nodig hebt om op pad te gaan

Ver van baaien, stopcontacten, shows, bizs, waar het wemelt

Rijmend kijken, we weten hoe het moet, en we passen ons toe

Uit respect voor seculiere kunst, fanatieke rap

Dat is de stijl, scherp, hard geslagen

Elke zwaai zwaait en herinnert ons eraan dat een microfoon is gemaakt om te scheuren

We volharden, jammer voor hun strenge airs

Wat nodig is, is dat we hard kunnen optreden, ernaar streven om onze broeders te maken

geniet van deze verzen

We willen het duidelijk hebben, hoe dan ook, het is het enige criterium

Vaak sabel vrij op de baan, we verzanden niet in de kuilen

Het motto: vooruit, opblazen van de weddenschap

Maximaal genomen risico zorgt altijd voor verrassing

We zijn ons ervan bewust dat kunst aangemeerd sterft, we houden een open geest

Door dik en dun op onze rails geplakt

Dus besef, wat je voor je hebt, niets verdeelt het

Solide blok waar woede en perfectionisme elkaar beconcurreren

Gooi je driftbui weg als je wilt, maar het beste is dat je ruimte maakt

Hiphop ontketent weer zijn beste bladen

Het is waar dat ik meestal het strikte werkwoord heb

Niet het type om rauwe tekstschrijver met franje te maken

Ja, maar nu neem ik een pauze

En je weet dat het kleine doses kost, ja

Het is waar dat heel vaak

Ik heb de grijze veer, rap, observatie

Ik vergeet het contract niet, maar dat voel ik bij deze

Ik moet een pauze nemen

En God weet dat het kleine doses nodig heeft, ja

Ik geef graag betekenis aan mijn verzen

Afstand in mijn werkwoorden

Breng de trance in het vlees

En zenuw in mijn termen

Maar daar komen de kaakbeenderen vrij

Distilleert de kunst van het arsenaal

Wie verbergt zich in de capillaire massa?

Vaak lapidair, mijn basisbarometer is de epidermis

Waar c'rap ontkiemt, verberg stevige teksten, ex-rechten

Kruip daar, nee!

Erger nog, ze trainen, een beetje shit-outfit!

Wat is de rommel?

Ze verhandelen passagiers asa

Hun tas is de zup, en de stijl de kans

Opgegroeid tot dit in de kinderschoenen, hier is een balza MC

IAM voor Mars, Casa, Palermo, Tipaza, Dakar en Brazza

Geen wank van de plaza lounge

Ik rap zoals ik praat, en praat zoals ik rap, op instinct

Rauwe stijl of laten we dansen, activeer dit clandestiene rapnetwerk

Strak vastgebonden, goede soldaten zijn tegenwoordig zeldzaam

Er zijn tegenwoordig zo weinig domme teksten in omloop

Het is waar dat ik meestal het strikte werkwoord heb

Niet het type om rauwe tekstschrijver met franje te maken

Ja, maar nu neem ik een pauze

En je weet dat het kleine doses kost, ja

Het is waar dat heel vaak

Ik heb de grijze veer, rap, observatie

Ik vergeet het contract niet, maar dat voel ik bij deze

Ik moet een pauze nemen

En God weet dat het kleine doses nodig heeft, ja

Opgepikt waar de loting gaat, waar de pech is de fuck

Toch onderscheiden we ons, jongens, door onze veren, de sintels

Alles gaat door de droom van een kind, zie ik

Ik hoor dat mijn proza ​​hun weg voelen en dat mijn fasen samensmelten

V'la l'Free fauve, in volle gang

We komen terug met mijn vrienden, voor deze verdomde stoofschotels

We blijven in het spel, man, en choqueren de jaloerse

Kerel, we hebben het over hiphop, we weten wat er op het spel staat

Na wat eruit komt, wat scoort, roepen we het hardop

Aan de monitors, die draaien onder het gewicht van onze bloederige woorden

Het doel om het lichaam steeds weer te laten bewegen

De overeenkomst is om de microfoon op leven en dood te houden

Normaal dat we verhuizen, dus we zijn de verdomde voorraad

De verdomde MC's die nooit naar bed gaan

Waarom denk je dat we hier zijn Baba

Uit liefde voor ons geluid, en wie het zal volgen, zal het beleven

Wie zal zien dat onze muziek 10 armen is

Wie schudt je hersens, en tegelijkertijd de wetenschap die ons motiveerde

En zet met een microfoon de toon, onder verzegelde hand

En op dit precieze moment word ik gevraagd om uit te blinken, dus

Het is waar dat ik meestal het strikte werkwoord heb

Niet het type om rauwe tekstschrijver met franje te maken

Ja, maar nu neem ik een pauze

En je weet dat het kleine doses kost, ja

Het is waar dat heel vaak

Ik heb de grijze veer, rap, observatie

Ik vergeet het contract niet, maar dat voel ik bij deze

Ik moet een pauze nemen

En God weet dat het kleine doses nodig heeft, ja