Mon Encre, Si Amère - IAM

Tu le sais…

Je porte le monde sur mon dos comme Atlas

L’expérience du terrain qu’on mate là comme attelage

Qu’on passe ma vie au tamis

Quand la haine prend le cœur des amis, ça part en bad vibe

Ceux avec qui, on a partagé les choses s’aigrissent

Les appétits s’aiguisent, et y’a pas de place

Les agneaux se laissent pousser les griffes

Mais seule la gamberge vite te hisse hors du panier de crabes

Dans la nasse on dit «il est trop gentil

Ou bien il joue un jeu, c’est un gros bandit»

Laisse-moi être clair, je suis qu’un type lambda

Et tu le sais, alors s’il te plait arrête un peu de mentir

Au quotidien, je n’ai pas besoin d’escorte

Ni pour balader, ni pour parader

Ni pour que mon rap soit jugé à sa force, je m’en tiens à la forme

Façonné par l’armada de mon alphabet

En embrassant le hip-hop on se croyait meilleurs que les autres

J’ai vite vu qu’on ne valait pas mieux

On prend les courbes à 200 avec du soleil dans les yeux

Et presque fiers de dire qu’on ne vit pas vieux

Amour pour le clinquant, ça veut le chelem à 20 ans

Le tout avec une arme pour braquer les caisses à Printemps

Au lieu de valoriser les filles avec un gros QI

On fait la part belle à des poufs avec un gros cul, oui

Eh, c’est triste mais c’est comme ça

Et rien ne me console de ce constat

Prendre les armes mes convictions l’interdisent

Alors je me résous à dominer mes vertiges

J’en veux au monde entier

Mon encre est si amère

Qu’une goutte pourrait rendre aigre la mer

Enfanté dans l’amour mes sentiments sont confus

On reste coincés au milieu des cactus

Je suis de ceux qui pensent, pas de ceux qui subissent

A la pointe de ma plume laisse-moi cultiver l’art de l’esquive

Je n’enfilerai pas leurs uniformes trop petits, trop serrés, trop de vices

Mon cœur lui a dû fuir pour ne pas se serrer

J’habite un monde qui pervertit tout ce qu’il touche et shoote tout ce qui bouge

Et roule sur tout ce qu’il peut le gêner

Tellement tordu qu’il change les nourrissons en tueurs nés

On finit par tous croire qu’y croire encore c’est dépassé

Regarde-les, certains que le but c’est en haut

Quitte à marcher sur quelques têtes et crocheter 2 ou 3 rivaux

Qu’ils me jugent comme ils veulent, moi j’ai pas la même conscience

La mienne me harcèle chaque fois que je m'élance dans le mauvais sens

Mes principes sont ma base, un char d’assaut

Une armée, sous mon crâne rasé, bronzé, mon cerveau s’embrase

Être libre et le rester, la cause que j’ai embrassé depuis l’oncle Tom

Moi je ne rentre plus dans aucune de leur case

Ça donne un tas de leçons mais ça ne donne pas l’exemple

On sait tous que les petits poissons c’est les gros qui les mangent

Et y’a aucune raison que ça change, dans le banal on nage

Les pigeons deviennent cannibales et se transmettent la rage

Les plus faibles périssent sans se défendre ou comprendre

C’est le sacrifice du sens sur l’autel de la finance

Il y a plus de canons qui se pointent, que de mains qui se tendent

Qu’est-ce qu’ils ont tous?

A quel moment on renait de nos cendres?

Je sens que l’espoir me quitte, j’ai tant de blessures à l'âme

Ma colère gronde au fond et ma raison dépose les armes

Ne reste que ma haine, quand Amour et Paix se perdent

Mais on ne peut pas récolter d’or en semant de la merde

J’en veux au monde entier

Mon encre est si amère

Qu’une goutte pourrait rendre aigre la mer

Enfanté dans l’amour mes sentiments sont confus

On reste coincé au milieu des cactus

J’en veux au monde entier, enfanté par l’amour

Je weet wel…

Ik draag de wereld op mijn rug zoals Atlas

De beleving van het veld dat we daar als een kink in de kabel zetten

Laat mijn leven door een zeef gaan

Wanneer haat de harten van vrienden verovert, wordt het een slechte vibe

Degenen met wie we dingen deelden, verzuurden

De eetlust groeit en er is geen plaats

De lammeren groeien hun klauwen

Maar alleen de garnaal hijst je snel uit de krabmand

In de val zeggen we "hij is te aardig"

Of hij speelt een spel, hij is een grote bandiet"

Laat me duidelijk zijn, ik ben maar een gewone jongen

En je weet het, dus stop alsjeblieft met liegen

Dagelijks heb ik geen escorte nodig

Noch om te wandelen, noch om te pronken

Noch om mijn rap te beoordelen op zijn kracht, blijf ik bij vorm

Gevormd door de armada van mijn alfabet

Door hiphop te omarmen dachten we dat we beter waren dan de anderen

Ik zag al snel dat we niet beter waren

We nemen bochten bij 200 met de zon in onze ogen

En bijna trots om te zeggen dat we niet oud worden

Liefde voor klatergoud, het wil de slam op 20

Allemaal met een wapen om de kassa's bij Printemps te beroven

In plaats van meisjes met een hoog IQ te waarderen

Wij geven een ereplaats aan teven met een grote kont, ja

Hé, het is triest maar zo is het

En niets troost me voor deze observatie

Neem de wapens op, mijn overtuigingen verbieden het

Dus ik besluit mijn duizeligheid te overwinnen

Ik wil de hele wereld

Mijn inkt is zo bitter

Die ene druppel kan de zee verzuren

Geboren in liefde, mijn gevoelens zijn verward

We komen vast te zitten in het midden van de cactussen

Ik ben van degenen die denken, niet van degenen die lijden

Laat me op het puntje van mijn pen de kunst van het ontwijken cultiveren

Ik zal hun uniformen niet te klein, te strak, te veel ondeugden aantrekken

Mijn hart moest van hem wegrennen, zodat het niet zou samendrukken

Ik bewoon een wereld die alles verdraait wat het aanraakt en alles neerschiet wat beweegt

En rol over alles wat hij in de weg kan krijgen

Zo verdraaid dat baby's in geboren moordenaars veranderen

Uiteindelijk geloven we allemaal dat erin geloven achterhaald is

Kijk naar ze, zeker dat het doel hoog is

Zelfs als dat betekent dat je op een paar hoofden moet stappen en 2 of 3 rivalen moet haken

Laat ze me beoordelen zoals ze willen, ik heb niet hetzelfde geweten

De mijne valt me ​​elke keer lastig als ik de verkeerde kant op zwaai

Mijn principes zijn mijn basis, een tank

Een leger, onder mijn geschoren, gebruinde hoofd, mijn brein staat in brand

Om vrij te zijn en vrij te blijven, de oorzaak die ik heb omarmd sinds oom Tom

Ik pas niet meer in hun hokjes

Het leert veel lessen, maar het geeft geen voorbeeld

We weten allemaal dat kleine vissen door grote worden gegeten

En er is geen reden om dat te veranderen, in het banale we zwemmen

Duiven worden kannibalen en brengen hondsdolheid op elkaar over

De zwakken komen om zonder zichzelf te verdedigen of te begrijpen

Het is het offer van betekenis op het altaar van financiën

Er zijn meer geweren die wijzen dan handen die reiken

Wat hebben ze allemaal?

Wanneer herrijzen we uit onze as?

Ik voel dat de hoop me verlaat, ik heb zoveel wonden in mijn ziel

Mijn woede rommelt diep van binnen en mijn verstand legt mijn armen neer

Alleen mijn haat blijft, wanneer liefde en vrede verloren gaan

Maar je kunt geen goud krijgen door stront te zaaien

Ik wil de hele wereld

Mijn inkt is zo bitter

Die ene druppel kan de zee verzuren

Geboren in liefde, mijn gevoelens zijn verward

We komen vast te zitten in het midden van de cactussen

Ik heb een hekel aan de hele wereld, geboren uit liefde