Bien plus beau - IAM, Meryem Saci

On avance dans la vie, prêt à faire ce qu’il faut

Et parfois sur la route, la foi nous fait défaut

Même si la tâche est rude, les murs bien trop hauts

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

Y’a toujours ce feu qui brûle même si on ne le sent pas

Cette voix au fond qui crie même si on ne l’entend pas

Ce sourire qui revient éclairer nos visages

Même après de fortes pluies et de sombres orages

Et peu importe les croche-pattes que le destin fera, les coups qu’il portera

Y’a des coeurs qui sont des forteresses

Ce feu là rejaillit quand on y croit plus

Que vaincues nos âmes coulent dans le bitume

Toucher le sol, en général on s’en remet

On en renaît pas toujours plus fort, mais on fait l’effort

Faut maintenir la soif, celle du lendemain

Y’a pas de mais, à nouveau se relever sinon c’est mort

Combien de fois on s’est dit ça y est ce coup-là c’est fini?

Ces jours où il y avait plus de force ou plus d’envie

Mais je crois que c’est écrit dans nos gènes, comme respirer

On se remettra toujours en selle, prêt à transpirer

Et résister, comme aspiré par cette route sinueuse, capricieuse

Brillante ou pas, on sait bien qu’elle demeure trop précieuse

Truffée de bosses et crevasses mais on trace quand même

On verra sur place où tout ça nous mène

Et c’est ce feu qui nous y pousse

Qui nous force à rester en course

On croise beaucoup de raisons de baisser les armes

Mais ce feu-là est fait de flammes qui résistent aux larmes, alors, hun

On marche sur ce fil en priant le Très Haut

Et chaque jour l’espoir allège nos fardeaux

On garde le sourire même quand nos barques prennent l’eau

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

Certains soirs je me couche

J’ai l’impression d’avoir un poids qui pèse lourd sur la poitrine

Qui me bloque et vole mon souffle

Je veux ma liberté comme Kunta dans Racines

Ils ont mis des barrières où on courrait, jadis

Schengen, ils haïssent et disent: Quo Vadis

Faut montrer patte blanche

Le rêve occidental, bienvenue entre quatre planches

Après la mer?

Rien

Nos dirigeants que font-ils?

Rien

À part nous chanter leurs comptines

Je mesure ma chance, même si j’avais deux balles en poche

Grâce au Selecto vide à la consigne

Je les entends douter de ma foi

Mon père me disait lâche prise et bats-toi

Je crie jusqu'à défoncer ma voix

Non je ne laisserai personne me voler ma joie

Comme à l'époque sur la plage

Un grand connard venait pour piétiner mon château

Il aurait dû manger du sable

Mais bon, le château je l’ai refait en deux fois plus beau

C’est pareil dans la vie, on veut te marcher dessus

Ces gens qui polluent, je les ai perdus de vue

Et si parfois je sens comme un vague à l'âme

Je me reprends en silence, sans palabre, parce que…

On avance dans la vie, prêt à faire ce qu’il faut

Et parfois sur la route, la foi nous fait défaut

Même si la tâche est rude, les murs bien trop hauts

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

On marche sur ce fil en priant le Très Haut

Et chaque jour l’espoir allège nos fardeaux

On garde le sourire même quand nos barques prennent l’eau

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

We gaan door het leven, klaar om te doen wat nodig is

En soms op de weg, laat het geloof ons in de steek

Hoewel de taak zwaar is, zijn de muren veel te hoog

We weten dat het op een of andere dag veel leuker zal zijn

Er brandt altijd dat vuur, ook al voelen we het niet

Die stem op de achtergrond die schreeuwt ook al kunnen we hem niet horen

Die glimlach die terugkomt om onze gezichten te verlichten

Zelfs na zware regenval en donkere onweersbuien

En welke reizen het lot ook zal maken, de klappen die het zal toebrengen

Er zijn harten die forten zijn

Dit vuur daar kaatst terug als we er niet meer in geloven

Dat versloeg onze zielen zinken in het asfalt

Raak de grond, meestal komen we er overheen

We komen niet altijd sterker terug, maar we spannen ons in

Moet de dorst behouden, die van de volgende dag

Er is geen maar, sta weer op, anders is het dood

Hoe vaak hebben we niet tegen onszelf gezegd dat het deze keer voorbij is?

Die dagen dat er meer kracht of meer verlangen was

Maar ik denk dat het in onze genen zit, zoals ademen

We stappen altijd weer in het zadel, klaar om te zweten

En weersta, alsof je wordt opgezogen door deze kronkelige, grillige weg

Briljant of niet, we weten dat ze te kostbaar blijft

Bezaaid met hobbels en spleten, maar we volgen nog steeds

We zullen zien waar het ons allemaal brengt

En het is dat vuur dat ons daarheen drijft

Dat houdt ons racen

We komen veel redenen tegen om de wapens neer te leggen

Maar dat vuur is gemaakt van vlammen die tranen weerstaan, dus hun

We lopen deze draad biddend tot de Allerhoogste

En elke dag verlicht hoop onze lasten

We blijven glimlachen, zelfs als onze boten water opnemen

We weten dat het op een of andere dag veel leuker zal zijn

Sommige nachten ga ik naar bed

Ik heb het gevoel dat ik een zwaar gewicht op mijn borst heb

Wie blokkeert me en steelt mijn adem

Ik wil mijn vrijheid zoals Kunta in Roots

Ze plaatsten barrières waar we lang geleden renden

Schengen, ze haten en zeggen: Quo Vadis

Moet witte poot laten zien

De Westerse droom, welkom tussen vier planken

Na de zee?

Niets

Wat doen onze leiders?

Niets

Afgezien van het zingen van hun kinderliedjes

Ik meet mijn geluk, ook al had ik twee kogels in mijn zak

Dankzij de lege Selecto bij het depot

Ik hoor ze twijfelen aan mijn geloof

Mijn vader zei altijd dat ik los moest laten en vechten

Ik schreeuw tot mijn stem hoog is

Nee, ik laat niemand mijn vreugde stelen

Zoals toen op het strand

Een grote klootzak kwam mijn kasteel vertrappen

Hij had zand moeten eten

Maar hey, het kasteel heb ik twee keer zo mooi gemaakt

Het is hetzelfde in het leven, we willen op je stappen

Deze mensen die vervuilen, ik verloor ze uit het oog

En als ik me soms als een golf in de ziel voel

Ik hervat mezelf in stilte, zonder aarzelen, omdat...

We gaan door het leven, klaar om te doen wat nodig is

En soms op de weg, laat het geloof ons in de steek

Hoewel de taak zwaar is, zijn de muren veel te hoog

We weten dat het op een of andere dag veel leuker zal zijn

We lopen deze draad biddend tot de Allerhoogste

En elke dag verlicht hoop onze lasten

We blijven glimlachen, zelfs als onze boten water opnemen

We weten dat het op een of andere dag veel leuker zal zijn