Le Soldat - IAM

10 h37, les oprations commencent

Ma compagnie est fin prte et les missiles s’lancent

Sur la colline d’en face, les canons

Crachent le feu de l’enfer obissant aux galons

Combien d’amis sont partis?

Combien d’amis restent enferms dans un asile oprationnel, sur le terrain, peste

Soit avec leurs sourires qui me tuent tous les jours

Les hlicos me rendent fou, les hommes courent

Afin de fuir la mort qui fauche les corps, elle coche

La vie est poker, la fin est moche c’est une quinte flush

Mme dans mes pires cauchemars ce n’tait pas si Sordide un fratricide lgitime impuni

Ce n’est qu’un jeu macabre dans un champ de plaques de marbre

O les plus fiers se retirent pour aller mourir sous un arbre

Les horreurs du combat, en tout cas, m’ont vite appris

La raison pour laquelle ceux qui sont morts sourient

Les obus pleuvent autour

Coupant les arbres chaque impact, claquent seulement pour

Mutiler.

Est-ce bien utile et futile;

et mon rle

Dans la mle, la clameur quand mille balles me frlent

Maintenant se courbe dans le front

Nos officiers tuent de sang froid ceux qui de nous se cachent

Et courent reculons.

Connatre leurs visages?

Ne t’en soucie pas

C’est une simple histoire de soldat (X2)

10 h50, les combats font rage

L’ore du bois est couleur pourpre et jonche de cadavres

Je n’hsite pas tirer aveuglment sans savoir

Prendre le train de la vie, pendant qu’il n’est pas encore trop tard

Quand je pense la nuit dernire, sans toiles

O les balles traantes tissaient leurs toiles ltales

J’avais si peur de mourir, d’tre bless et pourrir

L’angoisse me ttanise, j’ai trop de mal me nourrir

Ceux d’en face ont peut-tre le mme ge que moi

Ils ont une mre qui sera inconsolable, s’ils n’en reviennent pas

Et qui sait, ils auraient pu tre mes amis

Chaque fois que j’en vois un sans vie, je vomis

C’est fou ce qu’on peut penser quand on est sr d’y passer

Chass-crois dans un foss creus, tout prs enterrer

Regarde autour, l’aurore est l’invite aujourd’hui

Assiste dans son oeuvre noire de Dame Folie

Connatre mon visage?

Ne t’en soucie pas

C’est une simple histoire de soldat (X2)

11 h40, tout en haut de la colline

Je n’arrive pas croire que l’ascension fut si facile

La rsistance adverse fut faible

Notre colonel se vante d’avoir fondu comme un aigle

Sur l’objectif, qu’on nous ordonne d’inspecter

De bien tre attentif, afin de prendre des prisonniers

Quand j’arrive sur les lieux, tout n’est que cendres et poussire

Les grads flicits sont tout fiers

Les battisses ne prsentent aucun aspect hostile

Mon Dieu !!

On a massacr des civils !!

Je cours au milieu des corps des familles dcimes

Des tas de gens paisibles que la guerre a tus

Nos gnraux, nos colonels n’en ont pas perdu le sourire

A croire qu’ils le savaient, mon me me dit tire

Dans le tas;

tous ces meurtres pour une raison unique:

Prendre la colline, un endroit stratgique

Le drame est intrieur, depuis ce jour-l, j’attends

J’ai perdu mon humanit ce beau matin de printemps

En vrit, je n’ai jamais su pourquoi je me bats

C’est une simple histoire de soldat

10:37 uur, operaties beginnen

Mijn bedrijf is klaar en de raketten worden gelanceerd

Op de heuvel aan de overkant, de kanonnen

Spit hellevuur gehoorzaam aan strepen

Hoeveel vrienden zijn er nog?

Hoeveel vrienden blijven er opgesloten in een operationeel asiel, op de grond, pest?

Wees met hun glimlach die me elke dag doodt

Choppers maken me gek, mannen rennen

Om te ontsnappen aan de dood die de lichamen maait, tikt ze

Het leven is poker, het einde is lelijk, het is een straight flush

Zelfs in mijn ergste nachtmerries was het niet zo'n smerige, ongestrafte broedermoord

Het is gewoon een macaber spel in een veld van marmeren platen

Waar de meest trotse zich terugtrekken om onder een boom te sterven

De gruwelen van de strijd leerden me echter al snel

De reden waarom degenen die stierven glimlachen

Schelpen regenen rond

Bomen omhakken bij elke impact, alleen slaan voor

Verminken.

Is het nuttig en zinloos;

en mijn rol

In de muilezel, het geschreeuw wanneer duizend kogels me schampen

Buigt nu in het voorhoofd

Onze officieren doden in koelen bloede degenen die zich voor ons verbergen

En achteruit rennen.

Ken je hun gezichten?

Maakt het je niet uit?

Het is een eenvoudig soldatenverhaal (X2)

10:50 uur, gevechten woedt voort

Het goud van het hout is karmozijnrood en bezaaid met lijken

Ik aarzel niet om blind te schieten zonder het te weten

Berijd de trein van het leven, nu het nog niet te laat is

Als ik denk aan gisteravond zonder sterren

Waar slepende kogels hun dodelijke webben weefden

Ik was zo bang om dood te gaan, gewond te raken en te rotten

Angst maakt me nerveus, ik heb te veel moeite om mezelf te voeden

Degenen aan de overkant zijn misschien even oud als ik

Ze hebben een moeder die ontroostbaar zal zijn als ze niet terugkomen

En wie weet, het hadden mijn vrienden kunnen zijn

Elke keer als ik er een zie die levenloos is, moet ik overgeven

Het is gek wat je kunt denken als je zeker weet dat je slaagt

Chase-cross in een gegraven kuil, dichtbij begraven

Kijk om je heen, de dageraad is de prompt vandaag

Assisteert bij zijn zwarte werk van Dame Folie

Ken ik mijn gezicht?

Maakt het je niet uit?

Het is een eenvoudig soldatenverhaal (X2)

11:40 uur, top van de heuvel

Ik kan niet geloven dat de klim zo makkelijk was

Tegengestelde weerstand was zwak

Onze kolonel schept op dat hij smolt als een adelaar

Op het objectief, dat we moeten inspecteren...

Om voorzichtig te zijn, om gevangenen te nemen

Als ik op het toneel arriveer, is het allemaal as en stof

De afgestudeerden van de politie zijn allemaal trots

Gebouwen hebben geen vijandige uitstraling

Mijn God !!

We hebben burgers afgeslacht!!

Ik ren tussen de lichamen van gedecimeerde families

Veel vreedzame mensen die door de oorlog zijn gedood

Onze generaals, onze kolonels hebben hun glimlach niet verloren

Denk dat ze het wisten, my tell me shoot

In de hoop;

al deze moorden om één enkele reden:

Neem de heuvel, een strategische plek

Het drama is van binnen, sinds die dag heb ik gewacht

Ik verloor mijn menselijkheid op die mooie lentemorgen

Eerlijk gezegd heb ik nooit geweten waarom ik vecht

Het is een eenvoudig soldatenverhaal