Le Dernier Empereur - IAM

Descendant direct de la race d'ébène

Apprenant la science du sage suprême

Toujours en harmonie avec les lois cosmiques

Parfois prédicateur des préceptes «asiatiques»

Les présentations faites, passons à autre chose

Entrons dans le vif du sujet par le biais d’une prose

La strophe ouvre une porte sur l’immatériel

Nous permettant ainsi d’arpenter les jardins du spirituel

Sous la toute et puissante voûte céleste

Vivent et meurent des milliards de prétentieux êtres

Qui s’enorgueillissent d’avoir tant de qualités:

Un chien, une maison, une voiture et une télé

Tous les matins s’admirant devant la glace

Ils se disent «Dame, j’assure !

Tout le monde voudrait ma place !»

Ils s’acharnent, s’efforcent et s’emploient à s’approprier

Plus qu’il ne leur en faut: ainsi ils sont admirés

Par leur entourage qui flatte leur plumage

Espérant par là leur soutirer quelques bouts de fromage

En état de narcose, ils en oublient

D'élever leur mental et de contempler les galaxies

Car le dragon sommeille en l’esprit qui est sa demeure

On doit le nourrir sinon très vite il se meurt

Mais bien souvent on s’en moque, préférant l’argent du beurre

Et c’est la fin du dernier Empereur

Méfie-toi de l’Empereur…

Méfie-toi de l’Empereur…

Méfie-toi…

Le temple de mon esprit jamais ne vacille

Déposant mes rêves sur la Voie Lactée

Les trois piliers de ma philosophie dans le ciel brillent

Essayant d'éclairer la conscience de l’humanité

Car le roseau plie parfois mais ne se brise pas

Un tigre qui a flairé sa proie, rien ne l’arrêtera

C’est pour cela qu’il est temps de s'éveiller

De réaliser que le chemin sur lequel nous nous sommes engagés

Ne pourrait en aucun cas ranimer la flamme

De nos sentiments, nos émotions enfouis sous le poids de notre âme

Qui s’alourdit de jour en jour et d’heure en heure

À tel point que certaines ont déjà perdues de leur chaleur

Elle diminue à chaque instant à notre insu

Comment pouvons-nous de surcroît être convaincus

D’une pureté qui pourtant n’est pas méritée?

C’est s’enfoncer dans la nuit que de se vanter de la côtoyer

Et nous entrons dans un domaine où nous n’ignorons rien

Dans ce chemin où l’on aime à faire des va-et-vient

Exhibition des acquisitions matérielles

Exposition d’objets et de biens personnels

«Regardez-moi: moi j’ai ci, moi j’ai ça, j’ai fait ci et ça»

Mais cherche donc à l’intérieur de toi

Tu n’y trouveras qu’un vide intersidéral

Qu’un astre à l’agonie illuminera de sa lumière pâle

Tu n’y peux rien changer: il est déjà trop tard

Ce qui fait ton bonheur te pousse en même temps dans le noir

C’est le paroxysme du paradoxe dans toute son ampleur

Ainsi s'éteint le dernier Empereur

Méfie-toi de l’Empereur…

Méfie-toi de l’Empereur…

Méfie-toi…

De Mars, l’un expose sa pensée

Que les nuages jamais ne pourront chevaucher

Trop conscients de ce que cela pourrait entraîner

Un dur retour à la réalité

De tout le jour de méditer je ne me lassais pas

«Où avons-nous fauté?

Qu’avons-nous fait pour en arriver là ?»

Je compris que pour qu’une pierre roule sur un terrain plat

Il faut une poussée suffisante pour projeter son poids

Cette prise de conscience fut un tournant dans ma vie

Ce fut la naissance des fondations de mon état d’esprit

Entre lesquelles se dresse ma destinée

Qui brisera les assauts de la fatalité

Car nous sommes entraînés et dressés à vouloir posséder

Plus d’argent, de meubles, ce sont les diplômes exigés

Pour acquérir un minimum de pouvoir

Au dépend de pauvres gens qui, eux, ne vivent que d’espoir

J’appelle cela du vandalisme mental

Amoindrir l’esprit de l’homme au détriment de l’esprit animal

Logiquement, le spirituel passe au dernier plan

Annihilant la rectitude du cœur irréversiblement

L'être humain n’est plus alors qu’un fantôme

Quand l’homme a perdu tout ce qui faisait de lui un homme

Vint alors le règne de la cupidité

C’est maintenant dans les banques que l’on va prier

Certains s’achètent à crédit une 520

Pourtant leurs enfants ne mangent toujours pas à leur faim

Mais je ne peux changer le platane en une rose

J’extériorise simplement mon sentiment à travers ma prose

Que vous m’ayez écouté est un honneur

Sincèrement, votre serviteur du dernier Empereur

Gardez un œil sur l’Empereur à l’avenir…

Gardez un œil sur l’Empereur à l’avenir…

Le dernier Empereur…

Gardez un œil sur l’Empereur à l’avenir…

Gardez un œil sur l’Empereur à l’avenir…

Directe afstammeling van het ebbenhouten ras

De wetenschap van de allerhoogste wijze leren

Altijd in harmonie met kosmische wetten

Soms prediker van "Aziatische" leefregels

Introducties gedaan, laten we verder gaan

Laten we tot de kern van de zaak komen door middel van een proza

De strofe opent een deur naar het immateriële

Zo kunnen we de tuinen van het spirituele overzien

Onder het al machtige hemelgewelf

Leef en sterf miljarden pretentieuze wezens

Die er trots op zijn zoveel kwaliteiten te hebben:

Een hond, een huis, een auto en een tv

Elke ochtend jezelf bewonderen voor de spiegel

Ze zeggen: "Dame, ik rock!

Iedereen zou mijn plek willen hebben!”

Ze streven, streven en streven ernaar om zich aan te passen

Meer dan ze nodig hebben: zo worden ze bewonderd

Door hun entourage die hun verenkleed flatteert

In de hoop ze wat stukjes kaas te krijgen

In een staat van narcose vergeten ze wat

Om hun geest te verheffen en de sterrenstelsels te aanschouwen

Want de draak sluimert in de geest die zijn verblijfplaats is

We moeten het voeren, anders sterft het heel snel

Maar vaak maakt het ons niet uit, we geven de voorkeur aan botergeld

En dat is het einde van de laatste keizer

Pas op voor de keizer...

Pas op voor de keizer...

Pas maar op…

De tempel van mijn geest wankelt nooit

Mijn dromen neerleggen op de Melkweg

De drie pijlers van mijn filosofie in de lucht schijnen

Proberen het geweten van de mensheid te verlichten

Want het riet buigt soms maar breekt niet

Een tijger die aan zijn prooi heeft gesnoven, niets houdt hem tegen

Daarom is het tijd om wakker te worden

Om te beseffen dat het pad dat we zijn ingeslagen

Kon op geen enkele manier de vlam weer aanwakkeren

Van onze gevoelens, onze emoties begraven onder het gewicht van onze ziel

Die met de dag en uur na uur zwaarder wordt

Zo erg zelfs dat sommigen hun warmte al hebben verloren

Het neemt elk moment af zonder dat we het weten

Hoe kunnen we verder worden overtuigd

Van een zuiverheid die toch niet verdiend is?

Het zakt weg in de nacht om op te scheppen dat je bij haar bent

En we gaan een rijk binnen waar we niets weten

Op dit pad waar we graag heen en weer gaan

Tentoonstelling van materiële aanwinsten

Tentoonstelling van persoonlijke spullen en bezittingen

"Kijk naar mij: ik heb dit, ik heb dat, ik heb dit en dat gedaan"

Maar kijk eens in jezelf

Je zult daar alleen een interstellaire leegte vinden

Dat een ster in doodsangst zal oplichten met zijn bleke licht

Je kunt het niet veranderen: het is al te laat

Waar je blij van wordt, tast je tegelijkertijd in het duister

Dit is het hoogtepunt van de paradox in al zijn omvang

Dus overlijdt de laatste keizer

Pas op voor de keizer...

Pas op voor de keizer...

Pas maar op…

Vanaf Mars zet men zijn gedachte uiteen

Dat de wolken nooit kunnen rijden

Te bewust van wat dit kan inhouden

Een harde realiteitscheck

Van de hele dag mediteren werd ik nooit moe

"Waar gingen we de fout in?

Wat hebben we gedaan om hier te komen?"

Ik begreep dat voor een steen die op een vlakke grond rolt

Er is genoeg stuwkracht nodig om zijn gewicht te projecteren

Dit besef was een keerpunt in mijn leven.

Dit was de geboorte van de fundamenten van mijn mindset

Waartussen staat mijn lot

Wie zal de aanval van het lot doorbreken?

Omdat we getraind en getraind zijn om te willen bezitten

Meer geld, meer meubels, het zijn de diploma's die nodig zijn

Om een ​​minimum aan vermogen te verkrijgen

Ten koste van arme mensen die alleen van hoop leven

Ik noem het mentaal vandalisme

Verminder de menselijke geest ten nadele van de dierlijke geest

Logischerwijs neemt het spirituele een achterbank

De rechtheid van het hart onomkeerbaar vernietigen

De mens is niet meer dan een geest

Wanneer de mens alles heeft verloren wat hem tot een man maakte

Toen kwam de heerschappij van hebzucht

Het is nu in de banken dat we zullen bidden

Sommigen kopen een 520 op krediet

Toch hebben hun kinderen nog steeds niet genoeg te eten

Maar ik kan de plataan niet in een roos veranderen

Ik veruit mijn gevoel gewoon via mijn proza

Dat je naar me geluisterd hebt is een eer

Met vriendelijke groet, uw dienaar van de laatste keizer

Houd de keizer in de toekomst in de gaten...

Houd de keizer in de toekomst in de gaten...

De laatste keizer...

Houd de keizer in de toekomst in de gaten...

Houd de keizer in de toekomst in de gaten...