L'Amour Qu'On Me Donne - IAM

Hey they still singing our song…

Hey they still singing our song…

Hey they still singing our song…

Hey they still singing our song…

Je pourrais grogner, serrer les poings en jouant les bonhommes

Hurler aux quatre vents comme pour terrasser les fantômes

Ne pas craindre le noir, ni même l’orage qui résonne

Jouer les cœurs de pierre, genre j’ai besoin de personne

Je pourrais, faire comme si sûr moi, rien n’avait de prise

Aucun remord, ni sentiment, du marbre froid et lisse

Posséder des voitures, des tas de villas, même des royaumes

Mais que serais-je, pauvre homme, sans tout l’amour qu’on me donne?

Je pourrais entasser les montagnes jusqu'à atteindre la lune

Amasser des thunes jusqu'à dépenser par habitude

Je pourrais prendre la clé des champs à chaque fois que ça me chante

Aller capturer des tornades ou même dresser des ouragans

Je pourrais vaincre les plus forts, dépasser les plus grands

Sans faire le moindre effort, faire s’arrêter le temps

Je pourrais bien plus encore, même porter une couronne

Mais que serais-je vraiment sans tout l’amour qu’on me donne?

Si j’avance avec plein de peurs

Non, la vie n’est pas qu’un bain de pleurs

Je plie, mais voilà je résiste pourvu que tu me vises d’une autre flèche en

plein cœur

Il n’y a rien de pire que d'être seul

Le sort est une balle à tête creuse

Des fois, faut savoir l'éviter, aisé

Quand on est touchés, par mille flèches en plein cœur

Mais que serais-je sans l’amour qu’on me donne?

Peut-être bad rappeur, un voyou des consonnes

Ah, ou alors un gars qui consomme

Tue la vie par les deux bouts, parce que les autres complotent

Dans mon dos, je boirai les océans

Hausser au-delà des monts, voler au-dessus des méandres

De grandes villes illuminées, culmineraient

Fulmineraient, finiraient par éliminer

Ceux qui nous font de l’ombre, effaceraient toute leur aura

Si sombre, que j'ôterai toutes ces couleurs au rap

Je serai cette lettre nouvelle qui brise le moral

Comme la crise globale, triste oracle

De mes échecs je chargerai les sacs de mes frères

Prendrai le sceptre pour être le king de mes pairs

Ouais je pourrais porter cette couronne

Mais que serais-je vraiment sans tout l’amour qu’on me donne?

Si j’avance avec plein de peurs

Non, la vie n’est pas qu’un bain de pleurs

Je plie, mais voilà je résiste pourvu que tu me vises d’une autre flèche en

plein cœur

Il n’y a rien de pire que d'être seul

Le sort est une balle à tête creuse

Des fois, faut savoir l'éviter, aisé

Quand on est touchés, par mille flèches en plein cœur

Hé, ze zingen nog steeds ons lied...

Hé, ze zingen nog steeds ons lied...

Hé, ze zingen nog steeds ons lied...

Hé, ze zingen nog steeds ons lied...

Ik kon grommen, mijn vuisten ballen terwijl ik de jongens speelde

Huil naar de vier winden alsof je de geesten wilt verslaan

Wees niet bang voor het donker, zelfs niet voor het weergalmende onweer

Speel harten van steen, alsof ik niemand nodig heb

Ik zou kunnen doen alsof ik zeker weet dat niets een houvast had

Geen spijt, geen gevoel, koud glad marmer

Eigen auto's, veel villa's, zelfs koninkrijken

Maar wat zou ik zijn, arme man, zonder alle liefde die mij gegeven is?

Ik zou de bergen kunnen opstapelen tot ik de maan bereik

Verzamel geld totdat je uit gewoonte uitgeeft

Ik zou de sleutel naar de velden kunnen nemen wanneer ik maar wil

Ga tornado's vangen of zelfs orkanen trainen

Ik kon de sterkste overwinnen, de grootste ontlopen

Zonder ook maar de minste moeite te doen, laat de tijd stil staan

Ik zou zoveel meer kunnen, zelfs een kroon dragen

Maar wat zou ik werkelijk zijn zonder alle liefde die mij gegeven is?

Als ik vol angst verder ga

Nee, het leven is niet alleen een bad van tranen

Ik buig, maar hier verzet ik me zolang je nog een pijl op me richt

vol hart

Er is niets erger dan alleen zijn

De spreuk is een holle kogel

Soms moet je weten hoe je het kunt vermijden, makkelijk

Wanneer we worden neergeschoten, door duizend pijlen in het hart

Maar wat zou ik zijn zonder de liefde die mij gegeven is?

Misschien een slechte rapper, een medeklinkermisdadiger

Ah, of een man die consumeert

Dood het leven aan beide kanten, omdat de anderen plannen maken

Achter mijn rug drink ik de oceanen

Stijg uit boven de bergen, vlieg boven de meanders

Grote steden verlicht, zou culmineren

Zou fulmineren, uiteindelijk elimineren

Degenen die ons overschaduwen, zouden al hun aura uitwissen

Zo donker, ik haal al deze kleuren van rap af

Ik zal die nieuwe brief zijn die het moreel breekt

Zoals de wereldwijde crisis, triest orakel

Met mijn mislukkingen zal ik de tassen van mijn broers laden

Zal de scepter nemen om de koning van mijn gelijken te zijn

Ja, ik zou die kroon kunnen dragen

Maar wat zou ik werkelijk zijn zonder alle liefde die mij gegeven is?

Als ik vol angst verder ga

Nee, het leven is niet alleen een bad van tranen

Ik buig, maar hier verzet ik me zolang je nog een pijl op me richt

vol hart

Er is niets erger dan alleen zijn

De spreuk is een holle kogel

Soms moet je weten hoe je het kunt vermijden, makkelijk

Wanneer we worden neergeschoten, door duizend pijlen in het hart