Hector À Troie - IAM

Ils disent que tout s’achète

Y’a que la paix qu’on paye

Cher en est le prix

Aux quatre coins de ce monde elle réclame son tribut chaque nuit

Guettant le sursis on y croit

Un jour proie, un jour prédateur sans loi

Passant les nôtres au pilori

Aux dieux laissant les cieux sans voix

Nos âmes en croix, les statuts changent

On plie devant pouvoir et pétrole

Ça pousse comme des ronces

Mais c’est des miradors, sempiternel décor

Sur les chemins de l'école

Nos enfants volent avec cette mort aux abois

Cette quête du monopole

Qui regardent crever les faibles sans choix

Dès le moindre accroc rougissant

On envoie le plomb comme des cons

Comme si des frangins, ça peut pas grandir dans la même maison

Puis on pleure tous en cœur, genou à terre

Baignant dans le chagrin, priant pour ceux d’en haut

Putain !

on pouvait pas rester humain

Dédié à la mémoire des uns, à la connerie de tous

Les plaques commémoratives se dressent

Mais le fratricide domine la course

On comprend toujours pas

Pourtant faudrait que ça vienne avant l’ultime constat

L’humanité se meurt, vaincue de l’intérieur, comme Hector à Troie

Y’a rien qu’a changé

Dans nos petits mondes et amen

L’ignorance d’l’homme fait toujours autant de dégâts et l'âme saigne

Chacun des peuples protège sa matrice

Et personne veut en sortir

Combien de temps encore l'être continuera à souffrir

Froid comme une soirée d’hiver

Où en sommes-nous

A épier les colonnes des faits divers

Défendre aux 22 les frontières de nos petits univers

Les bleus manient le ton fade fous comme les dés les pauvres parties qu’on joue

A l’intérieur y’a que l’amertume qu’on récupère

C’est Verdun en première ligne ils veulent qu’on crie que c’est super

Chacun rédige ses vers c’est l’autre barrière à peu de variantes dans le choix

de carrière

Ça n'étonne personne nos vies font machine arrière

Quand les âmes parlent

C’est l’eau au moulin de la cocardière

Un égal six

J’te dis comme l’image infléchi l’opinion de la main indécise rémunère

N’importe quel clown pour trahir ses frères

Tu verras que pour le faire

Des sommes colossales d’argent ne seront pas nécessaires

Ils sont allés jusqu'à prendre Dinah en otage

Accusant le peuple de fautes

Shootant nos propres sur les autres

Annonçant le prochain orage soi-disant de leur grotte

Marquant d’un bain d’sang l'époque

Quelque soit la cause, leurs sandales ressemblent à des bottes

A vrai dire, de leurs gueules y’en a assez

Offre nous un paysage fatal

Nos yeux s’emplissent de suie là c’est la panacée

Menacés comme un tigre au Bengale

La bonté cadenassée au pain cral

Car nos âmes se perdent solidement harnachés au linge sale

Y’a rien qu’a changé

Dans nos petits mondes et amen

L’ignorance d’l’homme fait toujours autant de dégâts et l'âme saigne

Chacun des peuples protège sa matrice

Et personne veut en sortir

Combien de temps encore l'être continuera à souffrir

Ze zeggen dat alles te koop is

We betalen alleen voor vrede

Duur is de prijs

Tot in de vier hoeken van deze wereld eist ze elke avond haar eerbetoon op

Wachten op uitstel, we geloven het

Een dag prooi, een dag wetteloze roofdier

De onze aan de schandpaal zetten

Aan de goden die de hemel sprakeloos achterlaten

Onze zielen aan het kruis, statuten veranderen

We buigen voor kracht en olie

Het groeit als bramen

Maar dit zijn wachttorens, eeuwig decor

Op de weg naar school

Onze kinderen vliegen met deze wanhopige dood

Deze zoektocht naar monopolie

Die de zwakken zien sterven zonder keuze?

Van de geringste blozende hapering

We sturen de leiding als idioten

Alsof broers niet in hetzelfde huis kunnen opgroeien

Dan huilen we allemaal van harte, knie op de grond

Badend in verdriet, biddend voor degenen die boven zijn

hoer!

we konden geen mens blijven

Opgedragen aan de nagedachtenis van sommigen, aan de bullshit van iedereen

De gedenkplaten staan

Maar broedermoord regeert de race

We begrijpen het nog steeds niet

Toch zou dat moeten komen voor de uiteindelijke conclusie

De mensheid sterft, van binnenuit verslagen, zoals Hector in Troje

Er is niets veranderd

In onze kleine werelden en amen

De onwetendheid van de mens richt altijd zoveel schade aan en de ziel bloedt

Elk volk beschermt zijn matrix

En niemand wil eruit

Hoe lang zal het wezen nog blijven lijden?

Koud als een winteravond

Waar zijn we

Om de kolommen met diverse feiten te bespioneren

Om de grenzen van onze kleine universums te verdedigen

De blues behandelt de saaie toon zo gek als de dobbelstenen de slechte games die we spelen

Van binnen is er alleen de bitterheid die we herstellen

Het is Verdun in de frontlinie, ze willen dat we schreeuwen dat het geweldig is

Iedereen schrijft zijn verzen, het is de andere barrière voor weinig variaties in de keuze

carrières

Het verbaast niemand dat ons leven achteruit gaat

wanneer zielen spreken

Het is het water bij de molen van de cocardière

Eén is gelijk aan zes

Ik vertel je hoe het beeld de mening van de onbesliste hand beloont

Elke clown om zijn broers te verraden

Je zult zien dat om het te doen

Er zijn geen kolossale sommen geld nodig

Ze gingen zelfs zo ver om Dinah te gijzelen

De mensen van fouten beschuldigen

Onze eigen op anderen schieten

De volgende storm aankondigen, zogenaamd vanuit hun grot

Het tijdperk markeren met een bloedbad

Wat de oorzaak ook is, hun sandalen zien eruit als laarzen

Eerlijk gezegd zijn hun gezichten genoeg

Geef ons een fataal landschap

Onze ogen vullen zich met roet, dat is het wondermiddel

Bedreigd als een tijger in Bengalen

Vriendelijkheid met een hangslot met cralbrood

Omdat onze zielen verdwaald raken, stevig vastgeketend aan vuile was

Er is niets veranderd

In onze kleine werelden en amen

De onwetendheid van de mens richt altijd zoveel schade aan en de ziel bloedt

Elk volk beschermt zijn matrix

En niemand wil eruit

Hoe lang zal het wezen nog blijven lijden?