Etranger - IAM

Citoyen du monde, enivré à la vie

Papier rectangle pour une terre ronde

Je préfère être sans souci

Un étranger à l'étranger qu'étranger dans mon propre pays

Loin des index accusateurs

Qui ont mis les voiles vers la peur

Laisse-moi refermer le sac et les groles

Tracer la route, vécu sur l'épaule, vrai

Je n'étais pas le meilleur à l'école

Mais je haïssais le racket et les vols

A l’horizon, je ne voyais pas mes 20 ans

Menotté, juvénile et délinquant, non

Et si les tours ont resserré l'étreinte

Sur leur dos ma douleur je l’ai peinte

Je suis encore un enfant du pays

Désolé si je ne le crie pas en treillis

Chanter «aux armes», là debout au garde à vous

A ça ils mesureraient mon amour

Si je suis digne de la grande chance

Que les miens soient venus ici en France

La pudeur me mène au murmure (chut)

Et l’air ambiant dresse de durs murs

Ce n’est pas une naïve allégorie

Mais des murs, des vrais, qui séparent en catégories

Ils nous supplient de se rassembler

Mais où sont ceux qui nous ressemblent à l’assemblée?

Devant tant de vaine défiance

Mes bagages se referment en silence

Citoyen du monde, enivré à la vie

Papier rectangle pour une terre ronde

Je préfère être sans souci

Un étranger à l'étranger qu'étranger dans mon propre pays

Le taxi me dépose en avance

Il y a tous ces gens qui partent en vacances

Du coup j’ai le temps de me poser

Histoire de boire un dernier café

Si on m’avait dit que ça finirait ici

Il y a quelques années j’aurais dit impossible

Jeune et impatient d’affronter la vie

Diplôme en main et confiant dans mes chances de réussite

Mais, j’ai vu le visage derrière le maquillage

Beaucoup de promesse et surtout du chômage

Discrimination à tous les étages

L'égalité jetée au cachot et prise en otage

La haine est de nouveau dans le secteur

Elle a les miens dans le collimateur

Tous ces discours qui nous dévalorisent

Malgré ce qu’ils disent les diplômes ne changent pas ta couleur

Les relations aussi se fragilisent

A la moindre occasion ils nous divisent

Nous rappelant qu’on n’est pas tous d’ici

Et la connerie a fait basculer tous les indécis

Alors j’ai mis mon cœur dans ma valise

J’ai embrassé mes amis, ma famille

Ici on veut me voir telle une chenille

Je préfère être un papillon ailleurs

Citoyen du monde, enivré à la vie

Papier rectangle pour une terre ronde

Je préfère être sans souci

Un étranger à l'étranger qu'étranger dans mon propre pays

Wereldburger, dronken van het leven

Rechthoekig papier voor een ronde aarde

Ik ben liever zorgeloos

Een vreemdeling in het buitenland dan een vreemdeling in mijn eigen land

Verre van beschuldigende indexen

Wie zeilde uit angst?

Laat me de zak en de groles sluiten

Leid de weg, leefde op de schouder, waar

Ik was niet de beste op school

Maar ik haatte afpersing en diefstal

Aan de horizon kon ik mijn twintiger jaren niet zien

Geboeid, jeugdig en delinquent, nee

En als de torens de omhelzing versterkten

Op hun rug heb ik mijn pijn geschilderd

Ik ben nog steeds een plattelandsjongen

Sorry als ik het niet in vermoeidheid schreeuw

Zingen tegen de armen, daar in de houding staan

Hiermee zouden ze mijn liefde afmeten

Als ik de grote kans waardig ben

Die mijn kwam hier naar Frankrijk

Bescheidenheid leidt me om te fluisteren (stilte)

En de omringende lucht doet harde muren oprijzen

Dit is geen naïeve allegorie

Maar muren, echte muren, die in categorieën worden opgedeeld

Ze smeken ons om samen te komen

Maar waar zijn degenen die op ons lijken in de gemeente?

In het aangezicht van zoveel ijdele opstandigheid

Mijn bagage sluit in stilte

Wereldburger, dronken van het leven

Rechthoekig papier voor een ronde aarde

Ik ben liever zorgeloos

Een vreemdeling in het buitenland dan een vreemdeling in mijn eigen land

De taxi zet me vroeg af

Al die mensen gaan op vakantie

Dus ik heb tijd om mezelf af te vragen

Geschiedenis om een ​​laatste koffie te drinken

Als iemand me had verteld dat het hier zou eindigen

Een paar jaar geleden zou ik onmogelijk hebben gezegd

Jong en enthousiast om het leven onder ogen te zien

Diploma in de hand en vertrouwen in mijn kansen op succes

Maar ik zag het gezicht achter de make-up

Veel belofte en vooral werkloosheid

Discriminatie op alle niveaus

Gelijkheid in de kerker gegooid en gegijzeld

De haat is weer in de business

Ze kreeg de mijne in het vizier

Al deze toespraken die ons devalueren

Ondanks wat ze zeggen, veranderen graden je kleur niet

Relaties worden ook zwakker

Bij de minste kans verdelen ze ons

Herinnert ons eraan dat we niet allemaal van hier zijn

En de onzin tipte alle onbeslisten

Dus ik stop mijn hart in mijn koffer

Ik omhelsde mijn vrienden, mijn familie

Hier willen ze me zien als een rups

Ik zou liever ergens anders een vlinder zijn

Wereldburger, dronken van het leven

Rechthoekig papier voor een ronde aarde

Ik ben liever zorgeloos

Een vreemdeling in het buitenland dan een vreemdeling in mijn eigen land